عباس عبدی: عملی‌شدن مطلوب‌های شرعی ممکن نیست!
این گزاره منطقی و عقلانی در اقاریر عبدی نادیده انگاشته شده و بسا شاید زنده به‌گور شده که اتوپیایی بودن برخی مقولات شرعی (مثل مرگ دروغ در جامعه) هرگز شامل عقلانیت‌های بدیهی و ساده‌ای مثل رعایت حد پوشش اسلامی برای زن و مرد، رعایت قانون و یا الزام حکومت دینی به حفظ امنیت مردم و تحصیل آزادی برای مردم نمی‌شود!
پایگاه تحلیلی خبری هم اندیشی: عباس عبدی، از تئوریسین‌های اصلاح‌طلب در بخشی از یک یادداشت که در شماره شنبه گذشته روزنامه اعتماد و با عنوان "اجبار دوام ندارد" منتشر شد، در کنایه به عزم نظام اسلامی برای مقابله با بدحجابی نوشته است:
"چنین رویکردی که مطلوب‌های شرعی را بتوان تماما در قالب قانون اجرایی و از طریق امر و نهی عملی کرد، جزو آرزوهای دراز محسوب می‌شود"!
او می‌افزاید: دروغ نگفتن، غیبت نکردن، نیکی به پدر و مادر و دیگران و ده‌ها عمل پسندیده و مذموم که شرع امر به انجام و نهی از آنها می‌کند که بسیار هم مهم هستند ولی هیچ کدام در قالب قانون تعریف نمی‌شوند، بلکه در قالب واجب و حرام در رابطه فرد و خداوند قرار دارند.
عبدی می‌نویسد: آرزوهای بزرگ -شرعی- در ظاهر جالب ولی در باطن به دلیل ذات انسان و محدودیت حکومت‌ها دست‌نیافتنی است. [https://www.etemadnewspaper.ir/fa/main/detail/187748]
******************************** نقد و تحلیل *************************
*این گزاره منطقی و عقلانی در اقاریر عبدی نادیده انگاشته شده و بسا شاید زنده به‌گور شده است که اتوپیایی بودن برخی مقولات شرعی (مثل مرگ دروغ در جامعه) هرگز شامل عقلانیت‌های بدیهی و ساده‌ای مثل رعایت حد پوشش اسلامی برای زن و مرد، رعایت قانون و یا الزام حکومت دینی به حفظ امنیت مردم و تحصیل آزادی برای مردم نمی‌شود!
بله! دروغ، غیبت، نگاه حرام و مقولات عمدتا شخصی از این دست که با نفسانیات انسان‌ها مرتبط است لزوما امکان ایجاد ساز و کار منع قانونی ندارد. اما آقای عبدی باید پاسخ بدهد که یک حکومت اسلامی آیا نمی‌تواند برای تذکر رعایت پوشش، برای کاستن از مفاسد اقتصادی، برای پیگیری مدیران اهمال‌گر و برای امنیت‌بخشی بیشتر به مردم؛ ساز و کار نظارتی، قانونی و تعزیراتی در نظر بگیرد؟
چه اینکه عبدی حتی اگر به این سوال پاسخ ندهد و همانند متن نوشته خود باز هم اقدام به "دفن عقلانیت" کند اما جواب مثبت، روشن و محرز است.
البته که حکومت می‌تواند و باید چنین ساز و کارهایی را ایجاد و اجرا کند تا عزم عمومی نیل به دین در ساحات اجتماعی جامعه کاملا مشهود باشد و جامعه از منکر باز داشته شود. و بدین سان ضلعی از اضلاع حرکت دینی جامعه به سمت خداوند متعال و تمدن‌سازی اقامه شود.
"چنین رویکردی که مطلوب‌های شرعی را بتوان تماما در قالب قانون اجرایی و از طریق امر و نهی عملی کرد، جزو آرزوهای دراز محسوب می‌شود"!
او می‌افزاید: دروغ نگفتن، غیبت نکردن، نیکی به پدر و مادر و دیگران و ده‌ها عمل پسندیده و مذموم که شرع امر به انجام و نهی از آنها می‌کند که بسیار هم مهم هستند ولی هیچ کدام در قالب قانون تعریف نمی‌شوند، بلکه در قالب واجب و حرام در رابطه فرد و خداوند قرار دارند.
عبدی می‌نویسد: آرزوهای بزرگ -شرعی- در ظاهر جالب ولی در باطن به دلیل ذات انسان و محدودیت حکومت‌ها دست‌نیافتنی است. [https://www.etemadnewspaper.ir/fa/main/detail/187748]
******************************** نقد و تحلیل *************************
*این گزاره منطقی و عقلانی در اقاریر عبدی نادیده انگاشته شده و بسا شاید زنده به‌گور شده است که اتوپیایی بودن برخی مقولات شرعی (مثل مرگ دروغ در جامعه) هرگز شامل عقلانیت‌های بدیهی و ساده‌ای مثل رعایت حد پوشش اسلامی برای زن و مرد، رعایت قانون و یا الزام حکومت دینی به حفظ امنیت مردم و تحصیل آزادی برای مردم نمی‌شود!
بله! دروغ، غیبت، نگاه حرام و مقولات عمدتا شخصی از این دست که با نفسانیات انسان‌ها مرتبط است لزوما امکان ایجاد ساز و کار منع قانونی ندارد. اما آقای عبدی باید پاسخ بدهد که یک حکومت اسلامی آیا نمی‌تواند برای تذکر رعایت پوشش، برای کاستن از مفاسد اقتصادی، برای پیگیری مدیران اهمال‌گر و برای امنیت‌بخشی بیشتر به مردم؛ ساز و کار نظارتی، قانونی و تعزیراتی در نظر بگیرد؟
چه اینکه عبدی حتی اگر به این سوال پاسخ ندهد و همانند متن نوشته خود باز هم اقدام به "دفن عقلانیت" کند اما جواب مثبت، روشن و محرز است.
البته که حکومت می‌تواند و باید چنین ساز و کارهایی را ایجاد و اجرا کند تا عزم عمومی نیل به دین در ساحات اجتماعی جامعه کاملا مشهود باشد و جامعه از منکر باز داشته شود. و بدین سان ضلعی از اضلاع حرکت دینی جامعه به سمت خداوند متعال و تمدن‌سازی اقامه شود.
کد مطلب: 444724
