یوسفیان ملا، چهره نزدیک به لاریجانی:
رفاقت ظریف با جان کری باعث امضای برجام شد/ با همان قدم زدن ها بسیاری مناقشات حل شد!
این چهره سیاسی معتقد است چون تیم مذاکره کننده رئیسی با تیم امریکایی رفیق نیست و قدم نمیزند، مشکلات ما حل نمیشود!
پایگاه تحلیلی خبری هم اندیشی: عزت الله یوسفیان ملا، نماینده سابق مجلس و از چهره های نزدیک به علی لاریجانی در گفتگو با روزنامه آرمان گفته است: «اگر ما بهخاطر داشته باشيم در مذاکراتي که دولت آقاي روحاني با آمريکا و کشورهاي غربي داشت معاونان سياسي وزير خارجه دو کشور با هم مذاکره ميکردند، اما اصل مذاکره بين دو وزير خارجه يعني محمدجواد ظريف و جان کري اتفاق افتاد. نکته مهمي که در اين زمينه نقش تعيين کنندهاي ايفا کرد رفاقت و دوستي بود که ظريف و کري در سالهايي که ظريف نماينده ايران در سازمان ملل بود با کري پيدا کرده بود. اين رفاقت تأثير خود را در مذاکرات پيرامون پرونده هستهاي گذاشت و در نهايت به امضا برجام منجر شد. در همين قدم زدنها و گفتوگوهاي دوستانه بود که سرنوشت بسياري از موضوعات محل مناقشه طرفين حل شد. اين در حالي است که تيم مذاکره کننده دولت آقاي رئيسي هيچ ارتباطي به جز موضوعات محل مذاکـــره نداشتند و تنهــــا چانهزنيهــاي معمول در مذاکرات بين دو طرف در جريان بود. برجام ميتوانست در يک دو ماه قبل به نتيجه برسد و تحريمها برداشته شود که در نهايت بنا به دلايلي اين اتفاق رخ نداد».
البته که هنرنمایی دولتمردان سابق و تیم مذاکره کننده مدعی فهم زبان دنیا گذشته را چیزی جز بازی با منافع ملی و شوخی گرفتن جایگاه نمایندگی ملت نمی تون نام گذاشت. شوخی تلخی که در نهایت باعث شد امتیازات نقد از جیب ملت ایران بذل و بخشش شود و وعده های نسیه برایمان باقی بماند. دولتمردان مدعی هم کاری جز التماس و فشار ایمیلی از دستشان بر نمی آمد و برجام «خسارت محض» و «تقریبا هیچ» را به ملت ایران تحمیل کردند.
عملا آن رفاقت با شیطان باعث شد که بار دیگر منافع شیطان بزرگ تامین شود. حال این چهره سیاسی با ساده لوحی یا چیز دیگر معتقد است چون تیم مذاکره کننده رئیسی با تیم امریکایی رفیق نیست و قدم نمی زند، مشکلات ما حل نمی شود!
اینگونه رفتارهایی نظیر گفتگوی تلفنی روحانی با اوباما، قدم زدن ظریف با کری، خودکار پرت کردن عراقچی، گریه های شرمن و تغیر موضع تیم ایرانی، تسلیت آمریکایی هایی به حسین فریدون، امضای کری تضمین است و... همه یادآور سال های تلخی است که فرصت های طلایی توسط غربگرایان نابود شد و نه تنها پیشرفت ایران را حاصل نکردند بلکه باعث افزایش تحریم ها هم شدند؛ جالب تر آنکه به خود عنوان قهرمان دیپلماسی داند و صد سکه صد سکه به خود جایزه می دادند.