داخلی صفحه سیاسی آرشيو خبر

تاریخ انتشار : دوشنبه ۸ ارديبهشت ۱۳۹۹ ساعت ۱۹:۱۶

۱

انتظار از مدعی العموم؛

آنچه کشور امروز نیاز دارد تعادل در بازار سرمایه و تولید برای رسیدن به رفاه و اقتصادی موفق است که متاسفانه در این زمینه از هر دو جهت این موضوع نادیده گرفته شده است.

این درحالی بود که بسیاری مطرح می کردند که چرا این مواد غذایی در اختیار مردم محروم و مستضعف و نیازمندان قرار نگرفتند. به نوعی برخی از کارشناسان این روش را محصول نظام سرمایه داری می دانند. نظامی که در آن سرمایه دار بیشتر از مردم ارج و قرب دارد. جایی که فرد فکر می کند تعادل بازار با عرضه این مواد بیش از حد به نفع مصرف کننده تمام می شود به احتکار و گنده سازی و سپس دفن آن می پردازد.

این درحالی است که با عرضه این مواد غذایی قیمت آن پایین می آید و مردم بیشتر خرید می کنند و بعد از مدتی تعادل به بازار باز می گردد. موضوعی که به تعادل در بازار آزاد در مبحث اقتصادی مربوط می شود اما حالا دیده می شود که برخی با دستکاری های خاص خود سعی می کنند به سودهای کلان برسند. 

مسئله ای که نه در شرع به سبب اسراف آن درست است و نه حتی به نظر می رسد در نظام سرمایه داری که سرمایه و بازار برایش مهم است، منطقی می آید. در نظام سرمایه داری به اصطلاح از ماست هم کره گرفته می شود و به هیچ وجه نمی گذارد در هیچ کجا فرد ضرر کند.

حالا ماجرای جوجه کِشی به جای جوجه کُشی مطرح شده است. چندی پیش بود که فیلمی در فضای مجازی منتشر شد که جوجه های گوشتی که بعدها با پرورش به مرغ تبدیل می شوند در کیسه های زباله ریخته می شوند و در محلی برده و روی آنها خاک ریخته شده و زنده زنده مدفون می شوند. پیشتر در مورد جوجه های نر در صنعت مرغداری این موضوع وجود داشت که در همین مسئله هم حرف و حدیث هایی بود اما اینکه جوجه های گوشتی که قرار است به مرغ تبدیل شوند اینگونه از بین برده می شوند، بسیاری را نگران و ناراحت کرد.

از یکسو در بحث شرعی چه از لحاظ زنده کشی و از بین بردن منابع غذایی بحث وجود دارد. حتی در این زمینه گفته شد که کنجاله لازم برای پرورش این جوجه ها وجود نداشت بنابراین نابود شدند اما سئوال اساسی اینجاست که آیا نمی شد به طریقی دیگر از سوی واگذاری این جوجه ها به افراد محروم و روستاییان از اسراف و نابودی آن جلوگیری کرد. 

حالا خبر رسیده که این موضوع در انتظار مرغ ها نیز هست. «ناصر نبی پور» رییس هیأت مدیره اتحادیه مرغداران مرغ تخمگذار استان تهران گفت: «مرغداران، مرغ‌هایی را که پرورش داده‌اند روی دستشان مانده و وزن مرغ‌ها به بالای ۳ کیلوگرم رسیده و نهاده برای خوراک آنها و دارو و واکسن برای نگهداری آنها وجود ندارد.از سویی خریداری هم پیدا نمی‌شود این مرغ‌ها را خریداری کند؛چنانچه این رویه به همین صورت ادامه پیدا کند به زودی مرغداران، مرغ‌هایشان را زنده به گور خواهند کرد.»

ماجرا را از هر طرف وارسی می کنید یا اهمال کاری مدیریتی دیده می شود یا عملی غیر انساسی و خارج از شرعیات و حتی غیراقتصادی بودن این موارد به وضوح آشکار است.

اینکه افراد برای اجتناب از ضرر و زیان دست به اقداماتی اینچنینی می زنند یک سوی ماجراست و اینکه مواد لازم برای رسیدگی به کار و اشتغال خود ندارند مسئله دیگری است که به نظر می رسد بایستی بررسی شده و موضوع در سالی که مزین به نام «جهش تولید» است، رفع و رجوع شود.

به نظر می رسد قوه قضائیه با توجه به اقدامات موثری که در حوزه رسیدگی به مشکلات کشور در حوزه مدعی العموم داشته است می تواند در این عرصه ورود داشته و نسبت به مسئله جوجه کشی که ابعاد مختلف اجتماعی و اقتصادی داشت، بررسی های لازم را انجام دهد. آنچه کشور امروز نیاز دارد تعادل در بازار سرمایه و تولید برای رسیدن به رفاه و اقتصادی موفق است که متاسفانه در این زمینه از هر دو جهت این موضوع نادیده گرفته شده است.