مذاکره دو مرحله ای ایرانیان برای اثبات حق درمواجهه باجبهه استکبار/مرحله سوم:قدرت نمایی نظامی ایرانیان قبل از ظهور
ایرانیان، دو مرحله، مذاکره خواهند کرد اما در مرحله سوم آماده جنگ با دشمن خواهند شد. و عبارت "وَ لَا يَدْفَعُونَهَا إِلَّا إِلَى صَاحِبِكُم" نیز به روشنی گویا این واقعیت است که انقلاب قوم مشرق زمین و ایرانیان به حکومت جهانی امام عصر متصل خواهد شد.
ملت ایران این پرچم را تسلیم امام زمان(ع) خواهند کرد.mp4 | دانلود فیلم
جمع بندی
1. از جمله حوادث و رخدادهای قبل از ظهور در نگاه فریقین شیعه و اهل سنت، قیامی است که با هدف تسهیل در فرایند ظهور منجی موعود از جانب مردم مشرقزمین رقم میخورد.
2. حدیث معتبر انقلاب قوم مشرق در کتاب الغیبۀ نعمانی:
كَأَنِّي بِقَوْمٍ قَدْ خَرَجُوا بِالْمَشْرِقِ يَطْلُبُونَ الْحَقَّ فَلَا يُعْطَوْنَهُ ثُمَّ يَطْلُبُونَهُ فَلَا يُعْطَوْنَهُ فَإِذَا رَأَوْا ذَلِكَ وَضَعُوا سُيُوفَهُمْ عَلَى عَوَاتِقِهِمْ فَيُعْطَوْنَ مَا سَأَلُوهُ فَلَا يَقْبَلُونَهُ حَتَّى يَقُومُوا وَ لَا يَدْفَعُونَهَا إِلَّا إِلَى صَاحِبِكُمْ قَتْلَاهُمْ شُهَدَاءُ أَمَا إِنِّي لَوْ أَدْرَكْتُ ذَلِكَ لَاسْتَبْقَيْتُ نَفْسِي لِصَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ (منبع: نعمانی، الغیبۀ، ص 273).
3. قومی در مشرق، خروج (قیام و انقلاب) میکنند؛ حق خویش را از دشمن مطالبه میکنند ولى به آنان داده نمىشود، برای بار دوم، حق خویش را از دشمن مطالبه میکنند اما به آنان داده نمىشود، وقتی چنين مىبينند سلاحهای خویش را بر گردن خويش مىافكنند (کنایه از قدرتنمایی نظامی یا حمله به دشمن)، پس آنچه مىطلبند به ايشان میدهند ولى ایرانیان از پذيرفتن آن خوددارى مىكنند تا اينكه قیام کرده و پرچم حکومت خویش را به امام عصر تحویل میدهند و کشته های این انقلاب و قیام، شهید محسوب میشوند، بدانيد اگر من آن زمان را درک کنم، حتماً خود را براى امام مهدی نگاه مىداشتم.
4. عبارت
قَدْ خَرَجُوا بِالْمَشْرِق: خروج در اصطلاح به قیام، انقلاب و تلاش برای تشکیل حکومت تعبیر میشود و از آنجا که این پرچم به هدایت نیز توصیف شده است (قَتْلَاهُمْ شُهَدَاء)، خروج و قیام علیه حاکم جائر و ظالم، یکی از مصادیق بارز آن خواهد بود.
5. و ناگفته پیداست به قرینه "
لَايَدْفَعُونَهَا إِلَّا إِلَى صَاحِبِكُم وقَتْلَاهُمْ شُهَدَاء" تایید و مشروعیت قیام در عصر غیبت با هدف زمینهسازی ظهور نیز اثبات میگردد.
6. مراد از قوم مشرق: طبق احادیث فریقین، رایات مشرق قبل از ظهور که زمینه ساز حکومت مهدی موعود هستند دارای سه شاخص بسیار مهم یعنی:شیعه اثنی عشری و معتقد به امامت امام دوازدهم (
وَ لَا يَدْفَعُونَهَا إِلَّا إِلَى صَاحِبِكُم)، ایرانی (قوم سلمان) و آرمان آزادی فلسطین هستند.
7. مراد از
يَطْلُبُونَ الْحَقَّ: به قرینه اینکه حق خویش را از دشمن طلب میکنند و سپس وارد فاز نظامی میشوند (
سُيوفَهُم عَلى عَواتِقِهِم)؛ از اینرو به معنای طلب حقی از حقوق پایمال شده ایرانیان توسط دشمن، مراد است.
8. جبهه مخالف قوم مشرق چه کسانی هستند؟: مبرهن و واضح است، دشمنان دین اسلام و مذهب تشیع و ولایت امام عصر یعنی مثلث شوم "غربی، عبری، عربی" بویژه یهود و حامیان غربیشان در دائره جبهه استکبار و در مقابل انقلاب مشرق قرار میگیرند که از اعطای حق ایرانیان ممانعت میکنند.
9. مرحله "مطالبه حق":
يَطْلُبُونَ الْحَقَّ ثُمَّ يَطْلُبُونَ الْحَقَّ: دو مرحله برای احقاق حق ایرانیان؛ دو مرحله طلب حق از راه مذاکره و حوار برای احقاق حق از دشمنان است زیرا ایرانیان بعد از مایوس شدن از اخذ حق خویش، در مراحل بعدی از روشی متفاوت از دو مرحله قبلی، یعنی قدرت نظامی برای اخذ حق خویش استفاده خواهند کرد (
يَطْلُبُونَ الْحَقَّ فَلَا يُعْطَوْنَهُ فَإِذَا رَأَوْا ذَلِكَ وَضَعُوا سُيُوفَهُمْ عَلَى عَوَاتِقِهِم).
10. مرحله "
سیوف": ایرانیان، وقتی ممانعت دشمنان در استیفا و طلب حق خویش را درک میکنند (فَإِذَا رَأَوْا ذَلِك) اینبار حق خویش را نه از راه مذاکره بلکه از راه قدرت نظامی طلب خواهند کرد (سُيُوفَهُمْ عَلَى عَوَاتِقِهِم).
11. آنگاه و بعد از وقوع حوادثی، دشمنان مجبور به پذیرش حق ایرانیان خواهند شد (
فَيُعْطَوْنَ مَا سَأَلُوهُ) و با اینکه ایرانیان در دو مرحله قبلی بر اخذ حق خویش اصرار و پافشاری داشتند اما شگفت اینکه اینبار ایرانیان نخواهند پذیرفت (
فَلَا يَقْبَلُونَه).
12. مرحله "یقوموا": و در مقابل آماده جنگ فراگیر و سرنوشتساز با دشمنان -طبق آیات سوره اسراء- در نزدیکی فلسطین خواهند شد (
يَقُومُوا وَ قَتْلَاهُمْ شُهَدَاء)؛ و طبق بشارت غیبی قرآن در آیات ابتدایی سوره روم و به قرینه "
فَيُقَاتِلُون فَيُنْصَرُون"، محور شیعی به رهبری ایران در جنگ آینده با اسرائیل قبل از ظهور پیروز خواهد شد. و البته این تحولات تا ظهور فاصله زیادی نخواهد داشت (
لَاسْتَبْقَيْتُ نَفْسِي لِصَاحِبِ هَذَا الْأَمْر).
13. هرچند بین جبهه مقاومت شیعی و دشمن، حمله به منافع یگدیگر در مناطق مختلف رخ خواهد داد اما بنظر می رسد زمان جنگ سرنوشت ساز با اسرئیل، بعد از واقعه "هرج الروم" و قبل از حضور "
مارقۀ الروم" خواهد بود.
14. و عبارت "
لَا يَدْفَعُونَهَا إِلَّا إِلَى صَاحِبِكُم" نیز به روشنی گویا این واقعیت است که توهم سقوط حکومت ایرانیان قبل از ظهور، خیالی خام و آشفته است که هیچ گاه تعبیر نخواهد شد و انقلاب ایرانیان به حکومت جهانی امام عصر متصل خواهد شد.
15. اما سوال مهم این است که اگر عصر، عصر ظهور باشد، الان در کدام مرحله هستیم؟ مرحله "سُيُوفَهُمْ عَلَى عَوَاتِقِهِم" یا مرحله "
فَيُعْطَوْنَ مَا سَأَلُوهُ"؟
ترجمه عربی
إيران قبل الظهور: يسعى الإيرانيون لنيل حقهم في مرحلتين/ ثم يتهيؤون لقتال العدو في فلسطين
1. من جملة الحوادث التي تقع قبل الظهور عند الشيعة والسنة، خروج أناس في مشرق الأرض يهيّء لظهور المنجي الموعود.
2. الحديث المعتبر عن ثورة قوم بالمشرق في كتاب غيبة النعماني: كَأَنِّي بِقَوْمٍ قَدْ خَرَجُوا بِالْمَشْرِقِ يَطْلُبُونَ الْحَقَّ فَلَا يُعْطَوْنَهُ ثُمَّ يَطْلُبُونَهُ فَلَا يُعْطَوْنَهُ فَإِذَا رَأَوْا ذَلِكَ وَضَعُوا سُيُوفَهُمْ عَلَى عَوَاتِقِهِمْ فَيُعْطَوْنَ مَا سَأَلُوهُ فَلَا يَقْبَلُونَهُ حَتَّى يَقُومُوا وَ لَا يَدْفَعُونَهَا إِلَّا إِلَى صَاحِبِكُمْ قَتْلَاهُمْ شُهَدَاءُ أَمَا إِنِّي لَوْ أَدْرَكْتُ ذَلِكَ لَاسْتَبْقَيْتُ نَفْسِي لِصَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ (المصدر: غيبة النعماني، ص 273.)
3. كَأَنِّي بِقَوْمٍ قَدْ خَرَجُوا (قاموا وثاروا) بِالْمَشْرِقِ، يَطْلُبُونَ الْحَقَّ فَلَا يُعْطَوْنَهُ ثُمَّ يَطْلُبُونَهُ فَلَا يُعْطَوْنَهُ فَإِذَا رَأَوْا ذَلِكَ وَضَعُوا سُيُوفَهُمْ عَلَى عَوَاتِقِهِمْ (كناية عن إظهارهم القوة العسكرية، أو الهجوم على العدو)، فَيُعْطَوْنَ مَا سَأَلُوهُ فَلَا يَقْبَلُونَهُ حَتَّى يَقُومُوا (حرب واسعة ومصيرية مع العدو فی فلسطین) وَ لَا يَدْفَعُونَهَا إِلَّا إِلَى صَاحِبِكُمْ (ويسلموا راية حكومتهم إلى صاحب الزمان عج) قَتْلَاهُمْ شُهَدَاءُ (قتلى ثورتهم وقيامهم شهداء) أَمَا إِنِّي لَوْ أَدْرَكْتُ ذَلِكَ لَاسْتَبْقَيْتُ نَفْسِي لِصَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ (أي صاحب الزمان عج) (المصدر: غيبة النعماني، ص 273.)
4. قَدْ خَرَجُوا بِالْمَشْرِق: يصطلح بالخروج القيام، الثورة والسعي لتشكيل حكومة ، ومع ملاحظة اتصاف رايتهم بالهداية بدليل وصف قتلاهم بالشهداء، يكون القيام على الحاكم الظالم والجائر من أبرز مصاديق قيامهم.
5. ومن الواضح أن عبارة "لَايَدْفَعُونَهَا إِلَّا إِلَى صَاحِبِكُم و قَتْلَاهُمْ شُهَدَاء" يثبت جواز الثورة في زمن الغيبة بهدف التهيئة للظهور و تأييد الشارع لذلك.
6. المقصود بقوم من المشرق: بناءا على أحاديث الفريقين، هناك ثلاث مواصفات أساسية لرايات المشرق قبل الظهور، والتي تهيء لحكومة الإمام المهدي المنتظر عج: القوم شيعة جعفرية معتقدة بالإمام المنتظر بدلالة (وَ لَا يَدْفَعُونَهَا إِلَّا إِلَى صَاحِبِكُم)، وهم إيرانيون (قوم سلمان)، وشعارهم تحرير فلسطين.
7. المقصود بـ(يَطْلُبُونَ الْحَقَّ): بما أنهم يطلبون الحق من عدوهم وبعد ذلك يدخلون في مرحلة عسكرية بقرينة (سُيوفَهُم عَلى عَواتِقِهِم)؛ لذا ينبغي أن يكون المراد بالحق حقا مُنع منه الإيرانيون على يد أعداءهم.
8. من هي الجهة المعادية للقوم بالمشرق: من الواضح و البين أنهم أعداء الإسلام والمذهب الشيعي وولاية إمام العصر عج، أي المثلث المنحوس "الغربي، عبري، عربي"، بالأخص اليهود وحماتهم الغرب يقعون في دائرة جبهة الإستكبار وفي المقابل ثورة المشرق، فيمنعون الإيرانيين من أخذ حقهم.
9. مرحلة "مطالبة الحق": "يَطْلُبُونَ الْحَقَّ... ثُمَّ يَطْلُبُونَ الْحَقَّ": يكون طلبهم للحق في مرحلتين، يسعون لنيل حقهم في المرحلتين عبر الحوار مع العدو، لكنهم وبعد أن ييأسوا من أخذ حقهم بالحوار يتخذوا خطوة مختلفة عن سابقتَيها، خطوة بطابع عسكري (يَطْلُبُونَ الْحَقَّ فَلَا يُعْطَوْنَهُ فَإِذَا رَأَوْا ذَلِكَ وَضَعُوا سُيُوفَهُمْ عَلَى عَوَاتِقِهِم)
10. مرحلة "السيوف": حينما يرى الإيرانيون امتناع العدو عن إعطاءهم حقهم (فَإِذَا رَأَوْا ذَلِك) يتحولون عن الطلب بالحوار إلى الطلب العسكري (سُيُوفَهُمْ عَلَى عَوَاتِقِهِم)
11. حينها وبعد وقوع حوادثَ و اشتباک، يضطر العدو إلى قبول إعطاء الإيرانيين حقهم (فَيُعْطَوْنَ مَا سَأَلُوهُ)، ورغم أن الإيرانيين أصروا سابقا على نيل حقهم، لكنهم لا يقبلوا به هذه المرة (فَلَا يَقْبَلُونَه)
12. مرحلة "يقوموا": وفي المقابل يتهيؤون لخوض حرب واسعة ومصيرية مع العدو –كما في آيات سورة الإسراء- قرب فلسطين (يَقُومُوا وَ قَتْلَاهُمْ شُهَدَاء)؛ وبناءا على البشارة الغيبية للقرآن الكريم في الآيات الأولى من سورة الروم وبقرينة "فَيُقَاتِلُون فَيُنْصَرُون"، ينتصر المحور الشيعي بقيادة إيران في الحرب القادمة مع إسرائيل، والتي تكون قبل الظهور. وبالطبع لن يفصل بين هذه الأحداث والظهور مدة طويلة (لَاسْتَبْقَيْتُ نَفْسِي لِصَاحِبِ هَذَا الْأَمْر)
13. رغم وقوع اشتباكات بين محور المقاومة الشيعي والعدو، يبدو أن زمن الحرب المصيرية مع إسرائيل سيكون بعد واقعة "هرج الروم" وقبل حضور "مارقة الروم".
14. كما وأن عبارة "لَا يَدْفَعُونَهَا إِلَّا إِلَى صَاحِبِكُم" تدل بوضوح على أن توقع سقوط حكومة الإيرانيين قبل الظهور، ضرب من الخيال لن يتحقق أبدا، وستتصل ثورتهم بحكومة إمام الزمان عج العالمية.
15. ولكن السؤال الهام هو، إن كان العصر الآن هو عصر الظهور، أي مرحلة نحن الآن؟ أفي مرحلة "سُيُوفَهُمْ عَلَى عَوَاتِقِهِم" أم "فَيُعْطَوْنَ مَا سَأَلُوهُ"؟
ترجمه انگلیسی
Pre-Reappearance Iran:
Iranians will make two attempts to restore their right; then they will get ready to fight the enemy in the land of Palestine.
1. Among the pre-reappearance events and incidents in the view of Sunni and Shia schools, is the uprising that takes place by the people of the east to facilitate and hasten the process of reappearance.
2. The authentic Hadith on the people of the east’s revolution in the book al-Ghayba by al-Nu’mani:
3. A group will rise (uprising and revolution) from the east; they demand their due right from the enemy, yet it is not granted to them. Once again, they demand it from the enemy, yet they are denied again, at this point they hang their swords from their shoulders (a metaphor for military-strength showoff or attacking the enemy); thus they will be offered what they had demanded but they (Iranians) refuse to take it this time and they rise and hand over the flag of their government to the Imam al-Mahdi. Those killed in this movement are martyrs and let it be known, if I were at that time, I would have certainly reserved myself for Imam al-Mahdi. (Source: al-Nu’mani, al-Ghayba p.273)
4. The phrase “they rise from the east:” technically, rising means uprising, revolution and endeavor to establish a government, and since this movement is regarded as just and rightful (hence the phrase: those killed in this movement are martyrs), uprising and revolution against an unjust ruler fits such definition very clearly.
5. “the people from the East:” according to both Shia and Sunni Hadith, the pre-reappearance flags of the east that pave the way for Imam al-Mahdi’s rule have three very important characteristics, namely: being Twelver Shia, belief in the Imamate of the twelfth Imam (hence the phrase “[they will] hand over the flag of their government to the Imam al-Mahdi); and being Iranians (the kin of Salman) and having the goal of freeing Palestine.
6. “[D]emanding their due right:” since it is said they first demand their right and then start a military phase, so it means they demand their right that had previously been denied by the enemy. (It was the enemy who first denied them their right.)
7. And who are the ones in the opposite front? Clear and obvious, the enemies of Islam, Shia and the twelfth Imam’s rule, that is the wicked triangle alliance of “the Western bullying powers, the Zionist regime and their regional Arab allies.” Especially the Zionists and their western supporters will make the arrogant front against the revolution/resistance from the east, and refuse to give Iranians’ their due right.
8. The phase of “demanding the right;” this has two stages in which Iranians demand their right through negotiations, after these two stages and once they are disappointed to get their right that way, they take a different measure in the third step, that is, they use military strength to get their right.
9. The stage of “swords;” once they realize their enemies are not going to give them their right, Iranians will demand their right for the third time, not through negotiations, but military strength.
10. Then, and after some incidents, the enemies will have no other choice but to recognize Iranians’ right; surprisingly, although they insisted on taking their right in the two previous phases, this time Iranians will refuse to accept it.
11. The phase of “they rise;” in contrast, they get ready for a comprehensive and fateful battle with the enemies –according to the verses of the chapter of Isra in Qur’an- near Palestine; and based on Qur’an’s prophecies in the beginning verses of the chapter Rome, and by taking into account the phrase “they will fight and prevail,” the Shia pivot with Iranian leadership will prevail in the future battle with the Zionist regime before the reappearance. However, these developments will not be very long before the reappearance.
12. It seems the time of war between Shia and the enemy will be after “chaos in Rome” and before the presence of “Roman outlaws.”
13. The phrase “they only hand their flag to Imam al-Mahdi” obviously indicates that the fall of Iranians’ government before the reappearance is a delusional and disturbed fantasy that will never be realized and the Iranian revolution will meet the global rule of Imam al-Mahdi
14. But the decisive question remains, if this is the age of reappearance, which phase are we currently in? The phase of “they hang their sword from their shoulders,” or the phase of “they are offered their right?”
عناوین مرتبط
حوادث فتنه منطقه شام، رمزگشایی از بازیگران داخلی و بین المللی بحران سوریه قبل از ظهور
فتنه اقلیم سنی و سناریوی آینده عراق قبل از ظهور
همپیمانی نظامی یمانی و ایرانیان شیعی در جنگ با جریان سفیانی قبل از ظهور در سوریه و عراق
* مصطفی امیری، دانش آموخته حوزه علمیه قم
منبع: مشرق نیوز
[1] . پورسیدآقایی، زمینه سازی ظهور، فصلنامه مشرق موعود، ش 10، ص 20-21.
[2] . فتلاوی، رایات الهدی و الضلال فی عصر الظهور، ص 63-126.
[3] . مجلسی، بحارالأنوار، ج 57، ص 216.
[4] . نعمانی، الغیبۀ، ص 273.
[5] . طبسی، في رحاب حكومة الإمام المهدی، ص 68.
[6] . نعمانی، الغیبۀ، ص 273.
[7] . کوفی، مناقب الإمام أميرالمؤمنين، ج 2، ص 110.
[8] . طبری، دلائل الإمامۀ، ص 442 و 445-446.
[9] . ابن حیون، شرح الأخبار، ج 3، ص 401.
[10] . اربلی، کشف الغمۀ، ج 2، ص 472 و 478.
[11] . ابن حاتم شامی، الدر النظیم فی مناقب الائمه، ص 799.
[12] . ابن مطهر حلی، العدد القویۀ، ص 91.
[13] . نیلی نجفی، منتخب الانوار المضیئۀ، ص 44.
[14] . حر عاملی، إثبات الهداۀ، ج 5، ص 225 و 277.
[15] . بحرانی، بهجۀ النظر فی اثبات الوصایۀ و الامامۀ، ص 174.
[16] . بحرانی، حلیۀ الأبرار، ج 6، ص 462.
[17] . بحرانی، غایۀ المرام، ج 7، ص 104.
[18] . ابن طاووس، الملاحم و الفتن، ص 118 و 314.
[19] . مجلسی، بحارالأنوار ، ج 51، ص 83.
[20] . جزائری، ریاض الأبرار فی مناقب الائمه، ج 3، ص 35 و 174.
[21] . في اكثر المنابع: «الحق» بدل «الخير». (ری شهری، دانشنامه امام مهدی، ج 6، ص 48.)
[22] . ابن ماجه، سنن ابن ماجه، ج 5، ص 540.
[23] . وأنا أستعين الله تعالى على إخراج أحاديث رواتها ثقات قد احتج يمثلها الشيخان (حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج 1، ص 3.)
[24] . حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج 4، ص 464 و 511.
[25] . ابن منادی، الملاحم، ص 193.
[26] . متقی هندی، کنزالعمّال، ج 14، ص 267.
[27] . غماری مغربی، إبراز الوهم المکنون من کلام ابن خلدون، ص 486 و 487 و 525.
[28] . سیوطی، الحاوی للفتاوی، ج 2، ص 72.
[29] . طبری، ذخائر العقبی، ص 17.
[30] . مقدسی شافعی، عقد الدرر فی أخبار المنتظر، ص 166.
[31] . ابن صباغ مالکی، الفصول المهمۀ، ج 2، ص 1110.
[32] . سمهودی، جواهر العقدین، ج 2، ص 193.
[33] . قندوزی، ینابیع المودۀ، ج 1، ص 407 و ج 2، ص 118 و ج 3، ص 263.
[34] . شامی، سبل الهدی و الرشاد، ج 11، ص 12.
[35] . سیوطی، العرف الوردی، ص 93-94.
[36] . ابن حجر، القول المختصر فی علامات المهدی المنتظر، ص 120.
[37] . ایجی، توضیح الدلائل، ص 430.
[38] . ابن کثیر، البدایۀ و النهایۀ، ج 6، ص 276.
[39] . ابن کثیر، معجزات النبی، ص 355.
[40] . ذهبی، میزان الاعتدال، ج 2، ص 416.
[41] . مقریزی، إمتاع الأسماع، ج 12، ص 301.
[42] . قنوجی، الإذاعة ، ص 131.
[43] . ابن قیم، المنار المنیف، ج 1، ص 201.
[44] . بوصیری، اتحاف الخیرۀ، ج 10، ص 282.
[45] . سیوطی، الخصائص الکبری، ج 2، ص 203
[46] . سیوطی، الدرر المنثور، ج 6، ص 58.
[47] . طبرانی، المعجم الأوسط، ج 6، ص 29.
[48] . دانی، السنن الواردۀ فی الفتن، ج 5، ص 1029-1031.
[49] . المناوی، کنوزالحقائق، ص 45. ابن حمزه، البیان و التعریف، ج 1، ص 254. (به نقل از: شوشتری، إحقاق الحق، ج 9، ص 388-389 و ج 13، ص 192-194.). تویجری، الاحتجاج بالأثر على من أنكر المهدي المنتظر، ج 1، ص 269. تویجری، إتحاف الجماعة بما جاء في الفتن و أشراط الساعة، ج 2، ص 286.
[50] . ابن ابی شیبه، المصنّف، ج 8، ص 697.
[51] . ابن ماجه، سنن ابن ماجه، ج 5، ص 540.
[52] . البزار، البحر الزخار، ج 4، ص 355.
[53] . موصلی، المسند، ج 9، ص 18.
[54] . الشاشی، المسند، ج 1، ص 347 و 362.
[55] . ابن منادی، الملاحم، ص 193.
[56] . ابن فقیه، البلدان، ص 23 و 609.
[57] . جعفری، اشتراکات شیعه و اهل سنت در عقیده مهدویت، ص 51-54. فتلاوی، مع المهدی المنتظر فی دراسۀ مقارنۀ، ص 46.
[58] . اکبرنژاد، بررسی تطبیقی مهدویت در روایات شیعه و اهل سنت، ص 165. العمیدی، غيبة الإمام المهدي عند الإمام الصادق، ص 261.
[59] . العمیدی، المهدی المنتظر فی الفکر الاسلامی، ص 61.
[60] . کورانی، المعجم الموضوعی لإحاديث الإمام المهدی، ص 494. مدرسی، دراسۀ حول ظهور الإمام المهدی، ص 227. فتلاوی، ثورۀ الموطئین للمهدی، ص 313. فتلاوی، رایات الهدی و الضلال فی عصر الظهور، ص 96. طبسی، درس خارج مهدویت، سال 90. طبسی، درس خارج مهدویت، سال 94. البته شهید سیدمحمد صدر نیز در کتاب گرانبهای موسوعۀ الامام المهدی به تظافر سندی (صدر، تاریخ الغیبۀ الکبری، ص 455.) و در جایی دیگر به استفاضه گرایش دارد (صدر، تاریخ مابعد الظهور، ص 170.). در منابع اهل سنت نیز به خروج پرچم های سیاه مشرق قبل از ظهور امام مهدی تصریح شده است (معارف، بررسی سندی فقه الحدیثی احادیث رایات سود در منابع اهل سنت، فصلنامه مشرق موعود، ش 46، ص 57-62. جعفری، اشتراکات شیعه و اهل سنت در عقیده مهدویت، ص 51-54. ابن کثیر، البدایۀ و النهایۀ ط هجر، ج 19، ص 62. غماری مغربی، إبراز الوهم المکنون من کلام ابن خلدون، ص 532.)
[61] . ری شهری، دانشنامه امام مهدی، ج 7، ص 455.
[62] . نک: بستوی، موسوعة فی أحاديث الإمام المهدي، ص 34.
[63] . بستوی، موسوعة فی أحاديث الإمام المهدي، ص 37.
[64] . ذهبی، الموقظه فی علم مصطلح الحدیث، ص 78.
[65] . ابن کثیر، البدایۀ و النهایۀ، ج 6، ص 246.
[66] . بستوی، موسوعة فی أحاديث الإمام المهدي، ص 39 و 229.
[67] . رستم نژاد، نقد رویکرد سلفی ها در جرح و تعدیل مذهبی و اعتقادی، فصلنامه علوم حدیث تطبیقی، ش 3، ص 79 و 87.
[68] . معارف، بررسی سندی فقه الحدیثی احادیث رایات سود در منابع اهل سنت، فصلنامه مشرق موعود، ش 46، ص 58-59.
[69] . ابن حجر عسقلانی، تقریب التهذیب، ج 1، ص 664
[70] . المزی، تهذیب الکمال، ج 18، ص 224
[71] . ابن حجر عسقلانی، تقریب التهذیب، ج 1، ص 696
[72] . ذهبی، الکاشف، ج 2، ص 382.
[73] . عجلی، معرفۀ الثقات، ج 2، ص 364.
[74] . المزی، تهذیب الکمال، ج 1، ص 360
[75] . ابن حجر عسقلانی، تقریب التهذیب، ج 1، ص 687.
[76] . ابن حجر عسقلانی، تهذیب التهذیب، ج 4، ص 487.
[77] . نعمانی، الغیبۀ، ص 273.
[78] . نجاشی، الرجال، ص 94.
[79] . طوسی، الرجال، ص 409.
[80] . نجاشی، الرجال، ص 31 و 258.
[81] . کشیّ، الرجال، ص 345.
[82] . کشیّ، الرجال، ص 345.
[83] . نجاشی، الرجال، ص 120.
[84] . کشیّ، الرجال، ص 345.
[85] . طوسی، الرجال، ص 354.
[86] . کشیّ، الرجال، ص 556.
[87] . نجاشی، الرجال، ص 98 و 231.
[88] . نجاشی، الرجال، ص 46. مطابق نظر تحقیقی آیه الله شبیریزنجانی، ثقه و امامی است (ر.ک: نرمافزار درایۀ النور، عنوان: الحسین بن موسی الحناط).
[89] . نجاشی، الرجال، ص 425. حلی، خلاصۀ الرجال، ص 169.
[90] . کشیّ، الرجال، ص 10، 115و 123.
[91] . پورسیدآقایی، نقش ایرانیان در عصر ظهور، فصلنامه پژوهش های مهدوی، ش 25، ص 15.
[92] . ری شهری، دانشنامه امام مهدی، ج 6، ص 13.
[93] . پورسیدآقایی، چالش های روایی تشکیل حکومت در عصر غیبت، فصلنامه مشرق موعود، ش 49، ص 390. قبانچی، موجز دائرۀ معارف الغیبۀ، ص 73.
[94] . نعمانی، الغیبۀ، ص 273.
[95] . طوسی، الغیبۀ، ص 452. مقدسی شافعی، عقد الدرر فی أخبار المنتظر، ص 173. حر عاملی، إثبات الهداۀ، ج 5، ص 358.
[96] . يَسْتَبْدِلْ قَوْماً غَيْرَكُمْ ابناء الفارس (طبرسی، مجمع البیان، ج 5، ص 47. و مشابه آن: قمی، تفسیر القمی، ج 2، ص 309.)
[97] . سئل رسول اللَّه عنهم فضرب يده على عاتق سلمان و قال: هذا و ذووه ثم قال: لو كان الإيمان معلقاً بالثريا لناله رجال من أبناء فارس (زمخشری، تفسیر الکشاف، ج 1، ص 646.)؛ وَ آخَرِينَ مِنْهُمْ لَمَّا يَلْحَقُوا بِهِمْ ... مَنْ هُمْ يَا رَسُولَ اللَّهِ ... وَ فِينَا سَلْمَانُ الْفَارِسِيُّ وَضَعَ رَسُولُ اللَّهِ يَدَهُ عَلَى سَلْمَانَ ثُمَّ قَالَ لَوْ كَانَ الْإِيمَانُ عِنْدَ الثُّرَيَّا لَنَالَهُ رِجَالٌ مِنْ هَؤُلَاء (بخاری، صحیح البخاری، ج 8، ص 47. مسلم، صحیح مسلم، ج 4، ص 1972.) از نگاه رجالیون اهل سنت، سند صحیح است (نک: الادارۀ العامۀ للاوقاف، نرم افزار جوامع الکلم)
[98] . رستم نژاد، قوم جایگزین در احادیث تفسیری، فصلنامه حدیث حوزه، ش 7. شفیعی مازندرانی، ایرانیان در اشاره های قرآنی، فصلنامه معرفت، ش 96. یوسفی، رویکرد وحیانی بر محبوبیت ایرانیان و بسترسازی ظهور، فصلنامه پژوهشنامه مهدویت، ش 1. مرکز فرهنگ و معارف قرآن، دائرۀ المعارف قرآن کریم، ج 5، ص 179-181.
[99] . کورانی، المعجم الموضوعی لإحاديث الإمام المهدی ، ص 495. طبسی، درس خارج مهدویت، سال 93.
[100] . نَأْخُذُهُ مِنْكَ بِدَهْ دَوَازْدَه (کلینی، الکافی، ج 5، ص 197.) بده دوازده لفظ
فارسی و معناه العشرة باثني عشر يستعمله التجار
بالمشرق (ابن حیون، دعائم الاسلام، ج 2، ص 49.).
[101] . ر.ک: پورسیدآقایی، نقش ایرانیان در عصر ظهور، فصلنامه پژوهش های مهدوی، ش 25. ص 20. صمدی، بایسته های ظهور، فصلنامه مشرق موعود، ش 5، ص 139. الاسدی، عنصر الخفاء فی القضیۀ المهدویۀ، فصلنامه الموعود طبع نجف اشرف، ش 4. ص 126. ری شهری، دانشنامه امام مهدی، ج 8، ص 362. فتلاوی، ثورۀ الموطئین للمهدی، ص 194. فتلاوی، مع المهدی المنتظر فی دراسۀ مقارنۀ، ص 46. طبسی، چشم اندازی به حکومت مهدی، ص 46. سلیمان، یوم الخلاص، ص 557. صدر، تاریخ الغیبۀ الکبری، ص 158 و 283. کورانی، المعجم الموضوعی لإحاديث الإمام المهدی، ص 495. جعفر مرتضی عاملی، دراسۀ فی علامات الظهور، ص 38. نویسندگان، مجموعه آثار پنجمین همايش بين المللى دکترین مهدويت، ج 1، ص 276. آل محسن، أهدى الرايات دراسة فی شخصية اليمانی، ص 133 و 135. جعفر مرتضی عاملی، مختصر المفید، ج 3، ص 175. قبانچی، موجز دائرۀ معارف الغیبۀ، ص 56. سند البحرانی، فقه علائم الظهور، ص 61.
[102] . سجادی طلب، دفاع از احادیث نشانه های ظهور، فصلنامه مشرق موعود، ش 43، ص 229-230. جعفری، اشتراکات شیعه و اهل سنت در عقیده مهدویت، ص 51-54.
[103] . نعمانی، الغیبۀ، ص 273.
[104] . تَلَا رَسُولُ اللَّهِ يَوْمًا هَذِهِ الْآيَةَ وَ إِنْ تَتَوَلَّوْا يَسْتَبْدِلْ قَوْماً غَيْرَكُمْ ثُمَّ لا يَكُونُوا أَمْثالَكُمْ (سوره محمد، آیه 38.) قَالُوا وَ مَنْ يُسْتَبْدَلُ بِنَا؟ قَالَ فَضَرَبَ رَسُولُ اللَّهِ عَلَى مَنْكِبِ سَلْمَانَ، ثُمَّ قَالَ هَذَا وَ قَوْمُهُ، هَذَا وَ قَوْمُه (ترمذی، سنن الترمذی، ج 5، ص 222.)؛ يَبْعَثُ السُّفْيَانِيُّ خَيْلَهُ وَجُنُودَهُ، فَيَبْلُغُ عَامَّةَ الشَّرْقِ مِنْ أَرْضِ خُرَاسَانَ وَ أَرْضِ فَارِسَ فَيَثُورُ بِهِمْ أَهْلُ الْمَشْرِقِ فَيُقَاتِلُونَهُمْ (مقدسی شافعی، عقد الدرر فی أخبار المنتظر، ص 171.)
[105] . مرکز دراسات التخصصیۀ في الإمام المهدي، نجف اشرف،
لینک.
[106] . مرکز دراسات التخصصیۀ في الإمام المهدي، نجف اشرف،
لینک.
[107] . سوره مائده، آیه 82.
[108] . طباطبایی، تفسیر المیزان، ج 14، ص 263-264. مطهری، مجموعه آثار، ج 24، ص 432. سلیمانی، بررسی آیات غلبه حق بر باطل از منظر علامه طباطبایی، فصلنامه مطالعات تفسیری، ش 30، ص 201.
[109] . الهی نژاد، مهدویت و فرجام تنازع حق و باطل، فصلنامه انتظار موعود، ش 39، ص 136-137. کارگر، مهدویت و فرجام ستیزش حق و باطل، فصلنامه انتظار موعود، ش 19، ص 94 و 103. آیتی، چالش غفلت از آرمان های مهدویت، فصلنامه مشرق موعود، ش 49، ص 72-73.
[110] . وَ قَضَيْنا إِلى بَنِي إِسْرائِيلَ ... فَإِذا جاءَ وَعْدُ أُولاهُما ... بَعَثْنا عَلَيْكُمْ عِباداً لَنا أُولِي بَأْسٍ شَدِيدٍ فَجاسُوا خِلالَ الدِّيارِ (سوره اسراء، آیه 4-5) قَوْمٌ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ قَبْلَ خُرُوجِ الْقَائِمِ فَلَا يَدَعُونَ وَتْراً لآِلِ مُحَمَّدٍ إِلَّا قَتَلُوه (کلینی، الکافی، ج 8، ص 206. ابن قولویه، کامل الزیارات، ص 63.)؛ كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ... فَقُلْنَا جُعِلْنَا فِدَاكَ مَنْ هَؤُلَاءِ فَقَالَ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ هُمْ وَ اللَّهِ أَهْلُ قُمَّ. (مجلسی، بحارالأنوار، ج 57، ص 216.)؛ برای آگاهی بیشتر: پورسیدآقایی، مواجهه امام زمان با قوم یهود در عصر ظهور، فصلنامه مشرق موعود، ش 42، ص 65-67.
[111] . السُّفْيَانِيُّ مِنْ بِلَادِ الرُّومِ ... فِي عُنُقِهِ صَلِيبٌ (طوسی، الغیبۀ، ص 463.)؛ در عبارت "فِي عُنُقِهِ صَلِيب" دو احتمال مطرح است:یا خود سفیانی چون مسیحی و رومی است، صلیب بر گردن دارد و نماینده غربیها است یا به ظاهر مسلمان است اما موردحمایت غربیها است.
[112] . إِنْ عُدْتُمْ عُدْنا (سوره اسراء، آیه 8)، يَعْنِي إِنْ عُدْتُمْ {الیهود} بِالسُّفْيَانِيِّ عُدْنَا بِالْقَائِمِ مِنْ آلِ مُحَمَّد (قمی، تفسیر القمی، ج 2، ص 14.)
[113] . سفیانی مورد حمایت خاندان آل فلان در عربستان است؛ آل بنی فلان قبل از ظهور بر عربستان حکومت میکنند: يَا زُرَارَةُ لَا بُدَّ مِنْ قَتْلِ غُلَامٍ
بِالْمَدِينَةِ ... يَقْتُلُهُ
جَيْشُ آلِ بَنِي فُلَان. (کلینی،
الکافی، ج 1، ص 337.) و سفیانی به عنوان همپیمان خاندان آل فلان حاکم در عربستان است: فَيَبْتَدِرُ الْحَسَنِيُّ إِلَى الْخُرُوجِ فَيَثِبُ عَلَيْهِ
أَهْلُ مَكَّةَ فَيَقْتُلُونَهُ وَ
يَبْعَثُونَ بِرَأْسِهِ إِلَى الشَّامِيِّ ... وَ يَبْعَثُ الشَّامِيُّ عِنْدَ ذَلِكَ
جَيْشاً إِلَى الْمَدِينَة (کلینی،
الکافی، ج 8، ص 225.). این هماهنگی بین آل فلان و سفیانی در به شهادت رساندن سید حسنی، نفس زکیه قبل از ظهور میباشد (ر.ک: آیتی،
تاملی در نشانههای حتمی ظهور، ص 234.) و حاکی از ارتباط عمیق خاندان حاکم در عربستان با حاکم دمشق سوریه در منطقه شام دارد که متعاقب شهادت نفس زکیه، شامی (سفیانی) لشکر نظامی خود از منطقه شام را به مدینه اعزام میکند ولی در منطقه بیداء، خسف خواهد شد.
[114] . حق در لغت معانی مختلفی دارد از جمله: نقیض باطل، امر ثابت، حکم مطابق واقع، امر واجب، ملک و مال، عدل و داد، حظ و نصیب (ابن منظور، لسان العرب، ج 10، ص 49-51.).
[115] . پورسیدآقایی، چالش های روایی تشکیل حکومت در عصر غیبت، فصلنامه مشرق موعود، ش 49، ص 390. قبانچی، موجز دائرۀ معارف الغیبۀ، ص 73.
[116] . ثَمَّ: للتشريك في الحكم و الترتيب، و التراخي (ابن هشام، مغنی اللبیب، ج 1، ص 117.)
[117] . السُّفْيَانِيُّ يُقَاتِلُ الْقَائِم (صدوق، معانی الأخبار، ص 346.)؛ أَنَّهُ إِنَّمَا يَقْتُلُ السُّفْيَانِيَّ (کلینی، الکافی، ج 8، ص 331.)
[118] . سفیانی مورد حمایت خاندان آل فلان در عربستان است؛ آل بنی فلان قبل از ظهور بر عربستان حکومت میکنند: يَا زُرَارَةُ لَا بُدَّ مِنْ قَتْلِ غُلَامٍ
بِالْمَدِينَةِ ... يَقْتُلُهُ
جَيْشُ آلِ بَنِي فُلَان. (کلینی، الکافی، ج 1، ص 337.) و سفیانی به عنوان همپیمان خاندان آل فلان حاکم در عربستان است: فَيَبْتَدِرُ الْحَسَنِيُّ إِلَى الْخُرُوجِ فَيَثِبُ عَلَيْهِ
أَهْلُ مَكَّةَ فَيَقْتُلُونَهُ وَ
يَبْعَثُونَ بِرَأْسِهِ إِلَى الشَّامِيِّ ... وَ يَبْعَثُ الشَّامِيُّ عِنْدَ ذَلِكَ
جَيْشاً إِلَى الْمَدِينَة (کلینی، الکافی، ج 8، ص 225.). این هماهنگی بین آل فلان و سفیانی در به شهادت رساندن سید حسنی، نفس زکیه قبل از ظهور میباشد (ر.ک: آیتی، تاملی در نشانه های حتمی ظهور، ص 234.) و حاکی از ارتباط عمیق خاندان حاکم در عربستان با حاکم دمشق سوریه در منطقه شام دارد که متعاقب شهادت نفس زکیه، شامی (سفیانی) لشکر نظامی خود از منطقه شام را به مدینه اعزام میکند ولی در منطقه بیداء، خسف خواهد شد.
[119] . سفیانی، مورد حمایت غربی ها است: يُقْبِلُ السُّفْيَانِيُّ مِنْ بِلَادِ الرُّومِ مُنْتَصِراً
فِي عُنُقِهِ صَلِيبٌ وَ هُوَ صَاحِبُ الْقَوْمِ (طوسی، الغیبۀ، ص 463.)
[120] . سفیانی، مورد حمایت یهود است: إِنْ عُدْتُمْ عُدْنا (سوره اسراء، آیه 8)، يَعْنِي إِنْ عُدْتُمْ {الیهود} بِالسُّفْيَانِيِّ عُدْنَا بِالْقَائِمِ مِنْ آلِ مُحَمَّد. (قمی، تفسیر القمی، ج 2، ص 14.)
[121] . آل بنی فلان قبل از ظهور بر عربستان حکومت میکنند: يَا زُرَارَةُ لَا بُدَّ مِنْ قَتْلِ غُلَامٍ
بِالْمَدِينَةِ ... يَقْتُلُهُ
جَيْشُ آلِ بَنِي فُلَان. (کلینی، الکافی، ج 1، ص 337.)
[122] . أَ لَا أُخْبِرُكُمْ
بِآخِرِ مُلْكِ بَنِي فُلَانٍ قُلْنَا بَلَى يَا أَمِيرَالْمُؤْمِنِينَ قَالَ قَتْلُ نَفْسٍ حَرَامٍ فِي يَوْمٍ حَرَامٍ
فِي بَلَدٍ حَرَامٍ عَنْ قَوْمٍ مِنْ قُرَيْشٍ وَ الَّذِي فَلَقَ الْحَبَّةَ وَ بَرَأَ النَّسَمَةَ مَا لَهُمْ مُلْكٌ بَعْدَهُ غَيْرُ خَمْسَ عَشْرَةَ لَيْلَةً (نعمانی، الغیبۀ، ص 258.)
[123] . وَ قَضَيْنا إِلى بَنِي إِسْرائِيلَ ... فَإِذا جاءَ وَعْدُ أُولاهُما ... بَعَثْنا عَلَيْكُمْ عِباداً لَنا أُولِي بَأْسٍ شَدِيدٍ فَجاسُوا خِلالَ الدِّيارِ (سوره ایراء، آیه 4-5.) قَوْمٌ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ
قَبْلَ خُرُوجِ الْقَائِمِ فَلَا يَدَعُونَ وَتْراً لآِلِ مُحَمَّدٍ إِلَّا قَتَلُوه (کلینی، الکافی، ج 8، ص 206. ابن قولویه، کامل الزیارات، ص 63.) که به قرینه عبارت "قتلاهم شهداء" در حدیث انقلاب مشرق زمین قبل از ظهور (نعمانی، الغیبۀ، ص 273.) و نیز به ضمیمه حدیث معرفی "اهل قم" به عنوان هویت ایرانی مجازات کنندگان یهود: كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ... فَقُلْنَا جُعِلْنَا فِدَاكَ مَنْ هَؤُلَاءِ فَقَالَ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ هُمْ وَ اللَّهِ أَهْلُ قُمَّ. (مجلسی، بحارالأنوار، ج 57، ص 216.)، مشخص است که عقوبت اول یهود قبل از ظهور توسط ایرانیان شیعی رخ خواهد داد (برای آگاهی بیشتر: پورسیدآقایی، مواجهه امام زمان با قوم یهود در عصر ظهور، فصلنامه مشرق موعود، ش 42، ص 65-67. پورسیدآقایی، نقش ایرانیان در عصر ظهور، فصلنامه پژوهش های مهدوی، ش 25، ص 26.)
[124] . آرمان آزادی فلسطین از اهداف رایات مشرق زمینه ساز ظهور است که در منابع فریقین شیعه و اهل سنت ذکر شده است: قوْمٌ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ قَبْلَ خُرُوجِ الْقَائِمِ (کلینی، الکافی، ج 8، ص 206. ابن قولویه، کامل الزیارات، ص 63.)؛ كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ... فَقُلْنَا جُعِلْنَا فِدَاكَ مَنْ هَؤُلَاءِ فَقَالَ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ هُمْ وَ اللَّهِ أَهْلُ قُمَّ (مجلسی، بحارالأنوار، ج 57، ص 216.)؛ و در احادیث اهل سنت: تَخْرُجُ مِنْ خُرَاسَانَ أُخْرَى سَوْدَاءُ ... يَهْزِمُونَ أَصْحَابَ السُّفْيَانِيِّ حَتَّى يَنْزِلَ بَيْتَ الْمَقْدِسِ يُوَطِّئُ لِلْمَهْدِيِّ سُلْطَانَه (دانی، السنن الواردۀ فی الفتن، ج 1، ص 261. حنبلی، فرائد فوائد الفكر، ص 314.)؛ تَخرُجُ مِن خُراسانَ راياتٌ سودٌ لا يَرُدُّها شَيءٌ حَتّى تُنصَبَ بِإِيلياء (ترمذی، سنن الترمذی، ج 4، ص 245. ابن حنبل، مسند الإمام أحمد بن حنبل، ج 14، ص 383. متقی هندی، کنزالعمّال، ج 14، ص 261. ابن کثیر، البدایۀ و النهایۀ، ج 10، ص 55.)؛ ایلیاء: اسم مدينة بیت المقدس فی فلسطین (حموی، معجم البلدان، ج 1، ص 293.)؛ از نگاه رجالیون اهل سنت، سند حدیث رایات مشرق زمینه ساز که تا بیت المقدس فلسطین پیشروی نظامی می کنند،"حدیث حسن" توصیف شده است: حَدَّثَنَا قُتَيْبَةُ (ثقة ثبت)، حَدَّثَنَا رِشْدِ ينُ بْنُ سَعْدٍ (ضعيف الحديث)، عَنْ يُونُسَ (ثقة)، عَنِ ابْنِ شِهَابٍ الزُّهْرِيِّ (الفقيه الحافظ متفق على جلالته وإتقانه)، عَنْ قَبِيصَةَ بْنِ ذُؤَيْبٍ (تابعي ثقة)، عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ (صحابی) نک: (الادارۀ العامۀ للاوقاف، نرم افزار جوامع الکلم)
[125] . الم غُلِبَتِ الرُّومُ في أَدْنَى الْأَرْضِ وَ هُمْ مِنْ بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَيَغْلِبُونَ في بِضْعِ سِنينَ ... وَ يَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ بِنَصْرِ اللَّه (سوره روم، آیه 1-5.)
[126] . پورسیدآقایی، تاملی در سوره روم بشارت فتح فلسطین، ص 19-31.
[127] . طبری، دلائل الإمامۀ، ص 442.ابن ماجه، سنن ابن ماجه، ج 5، ص 540. حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج 4، ص 464.
[128] . نک: پورسیدآقایی، تاملی در سوره روم بشارت فتح فلسطین، ص 19-31. پورسیدآقایی، نقش ایرانیان در عصر ظهور، فصلنامه پژوهش های مهدوی، ش 25، ص 28-30.
[129] . برای آگاهی بیشتر، ر.ک: سایت جلال الدین علی الصغیر، اسئلۀ مهدویۀ، سوال 1391،
لینک.
[130] . رَايَاتٌ مِنْ قِبَلِ خُرَاسَانَ ... وَ مَعَهُمْ نَفَرٌ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِم (نعمانی، الغیبۀ، ص280.)
[131] . قَدْ خَرَجُوا بِالْمَشْرِقِ ... قَتْلَاهُمْ شُهَدَاءُ (نعمانی، الغیبۀ، ص 273.)
[132] . راياتُ هُدىً يَدفَعونها إلى رَجُلٍ مِن أهلِ بَيتي (حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج 4، ص 464 و 511. مقدسی شافعی، عقد الدرر فى أخبار المنتظر، ص 167. و در منابع شیعه: ابن حاتم شامی، الدر النظیم فی مناقب الائمه، ص 799. ابن مطهر حلی، العدد القویۀ، ص 91. حر عاملی، إثبات الهداۀ، ج 5، ص 225.)
[133] . مجلسی، بحارالأنوار، ج 52، ص 307.
[134] . طبری، دلائل الإمامۀ، ص 442 . ابن ماجه، سنن ابن ماجه، ج 5، ص 540.
[135] . نیلی نجفی، منتخب الأنوار المضيئة، ص 343.
[136] . ر.ک: جعفر مرتضی عاملی، مختصر المفید، ج 3، ص 174. پورسیدآقایی، بررسی چالش های روایی مشروعیت تشکیل حکومت در عصر غیبت، فصلنامه مشرق موعود، ش 49، ص 387-404.
[137] . ابن ابی شیبه، المصنّف، ج 8، ص 697.
[138] . ابن ماجه، سنن ابن ماجه، ج 5، ص 540.
[139] . البزار، البحر الزخار، ج 4، ص 355.
[140] . موصلی، المسند، ج 9، ص 18.
[141] . الشاشی، المسند، ج 1، ص 347 و 362.
[142] . ابن منادی، الملاحم، ص 193.
[143] . ابن فقیه، البلدان، ص 23 و 609.
[144] . طوسی، الغیبۀ، ص 477.
[145] . طبری، دلائل الإمامۀ، ص 466.
[146] . مفید، الإختصاص، ص 208.
[147] . ابن بطریق، عمدۀ عیون صحاح الاخبار، ص 433.
[148]. منابع برای آگاهی بیشتر:سایت جلال الدین علی الصغیر، اسئلۀ مهدویۀ، سوال 1185 (
لینک)، سوال 1364 (
لینک)، سوال 1391 (
لینک).