توصيه مطلب

 

در سی و هشتمین جشنواره‌ی فیلم فجر، برخی سینماگران ما این حکایت را زنده کرده‌اند. این دوستان که فوق تخصص نشانه رفتن همزمان توبره و آخور را دارند، تصمیم گرفتند که به جای انصراف از جشنواره، با لباس‌های سیاه در نشست‌های خبری فیلم‌هایشان شرکت کنند؛ به این ترتیب، هم عکس‌ها و جیغ‌ها و هوراهای جشنواره را از دست ندادند و هم ژست قلابی عزاداری و روشنفکری و مردمی بودنشان را حفظ کردند.

 

در ادامه به حواشی نشست خبری تعدادی از فیلم‌هایی که عواملشان، نشست خبری را با جشن‌های بالماسکه اشتباه گرفته بودند، پرداخته‌ایم:
 
کشتارگاه
 هرچند «کشتارگاه» فیلم اول فیلمسازش نیست، اما با توجه به استانداردهای عجیب جشنواره، در بخش «نگاه نو» و به عنوان اولین فیلم کارگردانش در جشنواره حضور دارد. عوامل این فیلم که غلط‌ها و اشتباه‌های فاحش روایی‌اش داد منتقدین و تماشاگران جشنواره را درآورده، با لباس‌های سیاه در نشست خبری حضور یافتند.

 

در این نشست، باران کوثری که از بازیگران فیلم است، با زدن دست زیر چانه و قرار دادن دست روی سر و صورتش، قصد داشت این را القا کند که به خاطر حوادث اخیر کشور و رنجی که مردم می‌برند، به قول خودش «دل و دماغ ندارد» و داغدار است.

 

کوثری همچنین به خاطر رفتار توهین‌آمیزش، مورد نقد تعدادی از اصحاب رسانه‌ی حاضر در جلسه قرار گرفت و کار به مشاجره کشید. کوثری در انتها برای جمع کردن مسئله، به این موضوع اشاره کرد که نشست خبری تنها بخش جشنواره بوده است که او در آن شرکت داشته و دلیلش را هم احترامی عنوان کرد که برای اهالی رسانه قائل است.

 

احتمالا کوثری خیلی دیر و در نشست خبری به این نتیجه رسیده که «دل و دماغ نداشتن» قلابی‌اش با حضور در جشنواره تناقض دارد و اولین چیزی که به ذهنش رسیده، همین شعار احترام به رسانه‌ها بوده؛ کاش کوثری هوش بیشتری داشت و حداقل در همان جلسه به خبرنگاران توهین نمی‌کرد.

 

کوثری همچنین علت حضورش در نشست را دفاع از فیلم‌هایش در مقابل «فیلم‌هایی که ایدئولوگ ساخته شده‌اند» عنوان کرد و مجددا بر بی سوادی‌اش صحه گذاشت؛ چرا که ایدئولوگ به معنی «نظریه‌پرداز» است و کوثری باید از واژه‌ی «ایدئولوژیک» استفاده می‌کرد.

 

پیش از این هم این بازیگر با اشتباه‌های فاحشی مثل به کار بردن کلمه‌ی «همزادپنداری» به جای «همذات‌پنداری» (که از پرتکرارترین کلمات در کتب بازیگری و هنری است)، بی‌سوادی خود را حتی در، به اصطلاح، حرفه‌اش به رخ کشیده بود.

 

خوب، بد، جلف2
یکی دیگر از سیاه‌پوشان سیاهکار جشنواره‌ی سی و هشتم، عوامل سیاه‌پوش فیلم به اصطلاح کمدی «خوب، بد، جلف2» بودند. فیلمی به کارگردانی پیمان قاسم‌خانی و با بازی سام درخشانی و پژمان جمشیدی.

 

اسم خانواده‌ی قاسم‌خانی و رفقایشان، به خاطر جهت‌گیری‌های سیاسی و اظهارات بی‌سوادانه و جوزده‌ی سال‌های اخیر، از اولین اسامی‌ای است که هنگام مواجهه با کلمه‌ی «سلبریتی» به ذهن می‌رسد.

 

پیمان قاسم‌خانی که به همراه عوامل فیلمش با لباس سیاه در نشست خبری شرکت کردند، حکایت ملانصرالدین را پررنگ‌تر از بقیه یادآوری می‌کنند. اگر عوامل خوب، بد، جلف2 واقعا عزادار بودند، چرا فیلمشان را که یکی از دو فیلم به اصطلاح کمدی جشنواره است، از جشنواره بیرون نکشیدند؟ فیلمی که پر است از لوده‌بازی و شوخی‌های مستهجن جنسی؛ البته قاسم‌خانی در نشست خبری از این دست شوخی‌های فیلمش دفاع کرد و فیلم را مناسب خانواده‌های ایرانی و به ویژه خانواده‌ی خودش دانست.

 

نکته‌ی جالب دیگر نشست خبری این فیلم، صحبت‌های درگوشی و خنده‌های پژمان جمشیدی و یکی از بازیگران زن این فیلم بود که حتی صدای سام درخشانی را که در حال صحبت کردن با خبرنگاران بود، درآورد.

 

احتمالا پژمان جمشیدی برای رفع غم برآمده از مشکلات مردم که گلوی بازیگر زن فیلم را در نشست خبری می‌فشرده، برایش درگوشی جوک تعریف می‌کرده.

عامه‌پسند
«عامه پسند» از جمله فیلم‌هایی است که می‌تواند با یکی دو فیلم دیگر، در ترک شدن سالن‌های نمایش توسط تماشاگران رقابت کند و از شانس‌های اصلی کسب عنوان بدترین فیلم جشنواره است.

 

شاید عوامل این فیلم که خالی از قصه و روایت سینمایی، صرفا  به بازیگران چهره و شعارهای به اصطلاح زنانه‌اش تکیه دارد، سیاه‌پوشی را راهی برای نجات فیلمشان یافته باشند؛ سهیل بیرقی که حتی از فیلم‌های ضعیف قبلی‌اش یعنی «من» و «عرق سرد» کیلومترها عقب‌تر رفته است، کارگردان عامه‌پسند است و باران کوثری و هوتن شکیبا بازیگران اصلی آن هستند.

سه کام حبس
«سه کام حبس» از اسمش تا آخرین پلان، پر از چرک و سیاهی‌ای است که در این سال‌ها از زندگی برخی فیلمسازان به پرده‌ی سینما سرایت کرده و به جامعه نسبت داده می‌شود.

 

نشست خبری این فیلم را سامان سالور، کارگردان فیلم،  با درخواست یک دقیقه ایستادن و سکوت به یاد جان باختگان هواپیمای اوکراینی شروع کرد و در ادامه عوامل فیلم به سئوالات خبرنگاران پاسخ دادند.

 

یکی از عوامل جالب سیاه‌پوش این فیلم، محسن تنابنده بود. کسی که سال‌ها نان تلویزیون را خورد و پس از حوادث اخیر، سیر از سر سفره تلویزیون بلند شد و از این که نمی‌تواند «پایتخت6» را نیمه کاره رها کند و از حضور در تلویزیون انصراف دهد، ابراز تاسف کرد.

 

تنابنده می‌توانست با انصراف از جشنواره‌ی فیلم فجر، عدم موفقیتش در انصراف از حضور در تلویزیون را جبران کند، اما او هم مثل بقیه‌ی همکارانش نتوانست از عکس و میکروفن و جشن بگذرد.