یونس سبزی کریم‌آبادی، پژوهشگر معارف انقلاب و نویسنده کتاب، در یادداشتی که در اختیار فارس قرار داده است، کتاب آتش به اختیار را اینطور معرفی کرده است:
بازخوانی یک فرمان
حدود دو سال از صدور فرمانِ راهبردی  و خط­ ­شکنِ «آتش ­به ­اختیار» می­‌گذرد. فرمانی که شأن نزولش در جمع باصفای افسرانِ­ جوان­ِ جنگِ ­نرم بود که مهمانِ­ ضیافتِ­­ رمضانیِ مقتدایشان شده بودند. جوانانی که در نگاهِ فرمانده، برخلاف القاءات برخی‌­ها، اکنون بالغ­تر و آگاه­تر از جوانان نسلِ ­اول انقلاب هستند و پس از این ترفیعِ ­رتبه، اکنون مفتخر به دریافتِ سردوشیِ «آتش ­به ­اختیاری»، از فرمانده­ی­ معظم­ کل­ قوا شده بودند.
اما این نکته نباید از قلم بیفتد که؛  «آتش­ به­ اختیار، تاسیس امر جدید نبود، بلکه تاکید امر سابق بود، البته با یک پردازش و ادبیاتِ­ جدید، به فراخور اقتضائاتِ روز».
در ادبیات رهبرمعظم ­انقلاب، زمانی که می‌­خواهیم جان­مایه‌­های «آتش ­به ­اختیار» را ردیابی کنیم، دوباره می­رسیم به جمعِ جوانی که اتفاقا در ماه مبارک ­رمضانِ ­سال53 در مسجد­ِ امام حسنِ(ع) مشهد، پای منبرِ سیدِجوانِ 35ساله، جمع شده‌­اند.
سلسله جلساتی که استاد سیدعلی خامنه‌­ای می­‌کوشید تا بذرهای فکری نظام­ اسلامی را در سرزمینِ ذهن­‌های جوان آن روز، بکارد:
«بنده یک ماهِ ­رمضان در مسجدِ­امام ­حسن­ِ مشهد، سخنرانی­ِ مستمر­ِّ سی­ جلسه‌­ای داشتم...گرچه ما آن­موقع امیدوار نبودیم که نظام­ِ اسلامی شش، هفت­ سال دیگر محقق شود. می­‌گفتیم اگر پنجاه سالِ­ دیگر هم ایجاد نشود، بالاخره پایه­‌های فکری­ اش اینهاست. آن­کار جهت دادن به فکر نسل­ِ جوان آن روز بود.»
می­‌بینیم که جوان­گرایی معظم ­له مربوط به امروز و «گام ­دومِ انقلاب» نیست بلکه از همان گامِ ­نخست، موتورِ پیشران، جوانان بودند و پرچم این انقلاب بر شانه‌­های ستبر آنان بود و تا «طلوع­ِ­ خورشیدِ ­ولایتِ ­عظمی» نیز امر بر این منوال است که «تا بوده همین بوده و تا هست همین هست»؛ چرا که «أَصْحَابُ الْمَهْدِیِ‏ شَبَابٌ‏..»
سیدِجوانِ ­ما در اولین درس از کتابِ­ انقلاب، درس «مسئولیت‌­پذیری»؛ «ایمان­ تعهدزا و فیاض عمل» را تلاوت می­‌کند:
«مسلمان بودن و مسئول بودن با یکدیگر لازم و ملزوم هستند[1]» «ایمان زاینده که مثل سرچشمه­ فیاضِ ­عمل می‌­زاید، ایمانی که همراه با تعهد (است)، ایمانی که باری بر دوش مومن می­‌گذارد[2]...»
اینجاست که درمی‌­یابیم؛ آتش­ به‌ ­اختیاری، همزادِ ایمان است، ایمانی از جنس تعهد و تکلیف؛ یعنی همان مفهوم بنیادین و اصیلی که خاستگاهِ آتش­ به ­اختیاری است.
«آتش­ به ­اختیار» در پویایی و همچنین، پایایی انقلاب، نقش عمده­‌ای دارد، اهمیت این راهبردِ دائمی در گامِ­ دوم انقلاب، با تأمل در بیانیه­ گام­ِ دوم، مشهود است؛ «انقلاب اسلامی پس از نظام‌سازی، به رکود و خموشی دچار نشده و نمی‌شود و میان جوشش انقلابی و نظم سیاسی و اجتماعی تضاد و ناسازگاری نمی‌بیند، بلکه از نظریّه‌ نظام انقلابی تا ابد دفاع می‌کند» یکی از اجزای «نظریه­ نظامِ ­انقلابی»، «جوشش انقلابی» است و به نظر می­‌رسد، یکی از لوازمِ «جوشش انقلابی» همان «آتش­ به ­اختیاری» است که نه تنها ناسخ و ناقضِ نظم ­ِسیاسی و اجتماعی موجود نیست بلکه ضامن و مکملِ آن است. جوششی هدفمند، اندیشه ­بنیان و بن­‌بست‌­شکن که خُلَل و فُرَجِ جامعه­ ولایی را به خوبی پوشش می‌دهد. و پیوستگی حداکثریِ نظام امت-امامت را تأمین می­‌کند.
به همین خاطر، بازخوانیِ فرمانِ آتش­ به ­اختیار ضروری می‌­نماید، مخصوصا اینکه علی­رغم وضوح این فرمانِ روشن؛ درک­‌ها و تلقی­‌های نادرستی از این مفهوم، در فضای نخبگانی و توده­ای صورت گرفت. لذا یک گفتار از کتابچه­‌های گفتمان­ معاصر، به تبیین این مقوله اختصاص یافت. کتابچه‌­هایی که رسالتشان تبیین کلیدی ­ترین مفاهیم مندرج در گفتمان­رهبرانقلاب است و توسط مدیریت طرح­‌های پژوهشی موسسه­ انقلابِ ­اسلامی تدوین می‌شوند....
این کتابچه با عنوان «آتش­ به ­اختیار کار خودجوشِ فرهنگی ­ِتمیز» حاوی 10سرفصل است از قبیل:
1. طرح مسئله
2. چیستی آتش ­به­ اختیار       
3. ضرورت  راهبردِ آتش ­به ­اختیار          
4.  فلسفه استفاده از تعابیر نظامی در عرصه­ فرهنگ         
5. چراییِ طرح مفهوم آتش ­به ­اختیار       
6. مرزشناسی آتش ­به­ اختیار    
7. مخاطبِ آتش ­به ­اختیار        
8. یک آسیب در فرهنگ سیاسی ما      
9. چند مصداق آتش­ به­ اختیار  
10. آتش ­به­ اختیار در کلام امام خمینی  
_____________________________ 
[1] . کتاب ­طرح­ کلی اندیشه­ اسلامی در قرآن، ص44، انتشارات صهبا
[2] . همان، ص100

م

هم اندیشی