به مناسبت سالروز پیام رهبرمعظم انقلاب خطاب به جنبش دانشجویی؛
پیامی که نقطه عطف جنبش دانشجویی شد/ رهبر انقلاب: امروز سرآغاز مسائل کشور مسئله‌ی عدالت است/مسابقه رفاه میان مسؤولان
مسابقه‌ی رفاه میان مسؤولان، بی‌اعتنایی به گسترش شکاف طبقاتی در ذهن و عمل برنامه‌ریزان، ثروت‌های سربرآورده در دستانی که تا چندی پیش تهی بودند، هزینه کردن اموال عمومی در اقدامهای بدون اولویت، و به طریق اولی در کارهای صرفا تشریفاتی، میدان دادن به عناصری که زرنگی و پررویی آنان همه‌ی گلوگاههای اقتصادی را به روی آنان می‌گشاید، و خلاصه پدیده‌ی بسیار خطرناک انبوه شدن ثروت در دست کسانی که آمادگی دارند آنرا هزینه‌ی کسب قدرت سیاسی کنند و البته با تکیه بر آن قدرت سیاسی اضعاف آنچه را هزینه کرده‌اند گرد می‌آورند، نقطه‌های استفهام برانگیزی‌ست که هر جوان معتقد به عدل اسلامی ذهن و دل خود را به آن متوجه می‌یابد و از کسانی که مظنون به چنین تخلفاتی شناخته می‌شوند پاسخ می‌طلبد و همچنین در کنار آن از دولت و مجلس و دستگاه قضایی عملکرد قاطعانه برای ریشه‌کن کردن این فسادها را مطالبه می‌کند.
پایگاه تحلیلی خبری هم اندیشی: دهه هفتاد را می‌توان دهه شکل گیری جریان عدالتخواهی با هدایت رهبر انقلاب در کشور دانست. نیازی که در سالهای پس از جنگ به سازندگی کشور وجود داشت، کشور را در مسیری قرار داد که توسعه را بدون توجه به لوازم عدالت اجتماعی تجویز می‌کرد. به موازات آن، ظهور نسل جدیدی از مدیران و مسئولان در بدنه اجرایی کشور که دوران فراغت پس از جنگ را فرصتی برای رفاه طلبی و بهره‌گیری شخصی از مناصب دولتی می‌دیدند، توازن آرمانهای انقلاب اسلامی را در عرصه کلان کشور به هم ریخته بود. این خطای در محاسبات به بدنه اجتماعی انقلابیون هم رسیده بود و مفاهیم اساسی انقلاب مثل عدالت، امر به معروف و نهی از منکر، جهاد، توجه به مستضعفان و... یا فراموش شده بود یا محدود به مصادیق جزئی شده بود و مسئولان از معرض محاسبه و مطالبه کنار رفته بودند.
در چنین شرایطی و در پایان یک دهه تلاش گفتمانی رهبر انقلاب برای تبدیل مساله عدالت به مساله اصلی نظام اسلامی بود که ایشان طی پیامی به جنبش دانشجویی، فصل جدیدی از فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی در جنبش دانشجویی را طراحی نمودند. این پیام در 1381/8/6 خطاب به دومین گردهمایی تشکل‌های دانشجویی صادر شد و امروز پانزدهمین سالگرد این اتفاق مهم است:
«بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
جوانان و دانشجویان عزیز
در این گردهمائی دانشجویی مجموعه‌های متعددی از دانشجویان شرکت کرده‌اند. این نقطه‌ی روشن دیگری است که جذابیت طبیعی گردهمایی‌های دانشجویی را مضاعف می‌سازد.
دانشجوی متعهد و آگاه از پیش از انقلاب تاکنون همواره در جستجوی مهمترین مسائل جاری کشور بوده است. او با انگیزه‌ی آگاهی و نشاطی که لازمه‌ی محیطهای دانشجویی است در پی آن است که آرمانهای والا و تعهدآور خود را در پیگیری این گونه مسائل جستجو کند و در راه تحقق آن گام نهد. این نیز خصوصیت طبیعی دیگری برای محیطهای دانشجویی است.
امروز سرآغاز فهرست بلند مسائل کشور مسئله‌ی عدالت است. دانشجوی جوان اگرچه خود برخاسته از قشرهای مستضعف جامعه هم نباشد، به عدالت اجتماعی و پر کردن شکافهای طبقاتی به چشم یک آرزوی بزرگ و بی‌بدیل می‌نگرد.
این احساس و انگیزه در دانشجو پر ارج و مبارک است و می‌تواند پایه‌ی قضاوتها و برنامه‌های عملی او برای حال و آینده باشد. اگر عدالت ــ عدالت واقعی و ملموس و نه فقط سخن گفتن از عدالت ــ آرزو و آرمان و هدف برنامه‌ریزی‌هاست، پس باید هر پدیده‌ی ضدعدالت در واقعیات کشور مورد سؤال قرار گیرد.
مسابقه‌ی رفاه میان مسؤولان، بی‌اعتنایی به گسترش شکاف طبقاتی در ذهن و عمل برنامه‌ریزان، ثروت‌های سربرآورده در دستانی که تا چندی پیش تهی بودند، هزینه کردن اموال عمومی در اقدامهای بدون اولویت، و به طریق اولی در کارهای صرفا تشریفاتی، میدان دادن به عناصری که زرنگی و پررویی آنان همه‌ی گلوگاههای اقتصادی را به روی آنان می‌گشاید، و خلاصه پدیده‌ی بسیار خطرناک انبوه شدن ثروت در دست کسانی که آمادگی دارند آنرا هزینه‌ی کسب قدرت سیاسی کنند و البته با تکیه بر آن قدرت سیاسی اضعاف آنچه را هزینه کرده‌اند گرد می‌آورند. اینها و امثال آن نقطه‌های استفهام برانگیزی‌ست که هر جوان معتقد به عدل اسلامی ذهن و دل خود را به آن متوجه می‌یابد و از کسانی که مظنون به چنین تخلفاتی شناخته می‌شوند پاسخ می‌طلبد و همچنین در کنار آن از دولت و مجلس و دستگاه قضایی عملکرد قاطعانه برای ریشه‌کن کردن این فسادها را مطالبه می‌کند.
امروز این مهمترین و مطرح‌ترین مسئله‌ی کشور ماست و نسل جوان دانشجوی متعهد و مؤمن نمی‌تواند نسبت به آن بی‌تفاوت بماند.
توفیقات همگان را از خداوند متعال خواستارم.
والسلام علیکم و رحمه الله/ سیدعلی خامنه‌ای/ 1381/8/6»
این پیام نقطه عطفی در فعالیت‌های عدالتخواهانه جنبش دانشجویی شد و سوگیری بسیاری از فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی و سیاسی را از موارد جزئی و مصداقی به سمت مسائل کلان و اساسی حاکمیت تغییر داد. اعتراض و تجمع به حجاب و فلان فیلم سینمایی کم کم جای خود را به مبارزه با مسابقه رفاه مسئولان و ثروت‌های انباشته از بیت المال و مطالبات از دستگاه قضایی داد.
تجمع در مقابل کاخ دادگستری در آبان 81، تحصن در اعتراض به پدیده کارتن‌خوابی در تهران، اعتراض به تعطیلی کارخانجات و بیکاری کارگران، اعتراض به بی عدالتی آموزشی در جذب دانشجویان پولی، تشکیل حلقه انسانی نمادین در اطراف تاسیسات هسته‌ای اصفهان، اعتراض به فضای بسته دانشگاه‌ها، رواج محرومیت زادیی و اردوهای جهادی در بدنه دانشجویان و... بخشی از اقدامات جنبش دانشجویی در فضای جدیدی بود که توسط رهبر انقلاب به عنوان پرچمدار عدالتخواهی در کشور صورت گرفت. شاید بیراه نباشد که غلبه گفتمان عدالتخواهی با هدایت‌های رهبر انقلاب در موضوع عدالتخواهی و بسط گفتمان عدالت در جامعه را یکی از عوامل موثر روی کار آمدن دولت نهم که شعار اصلی آن عدالت بود، بدانیم.
د
«بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
جوانان و دانشجویان عزیز
در این گردهمائی دانشجویی مجموعه‌های متعددی از دانشجویان شرکت کرده‌اند. این نقطه‌ی روشن دیگری است که جذابیت طبیعی گردهمایی‌های دانشجویی را مضاعف می‌سازد.
دانشجوی متعهد و آگاه از پیش از انقلاب تاکنون همواره در جستجوی مهمترین مسائل جاری کشور بوده است. او با انگیزه‌ی آگاهی و نشاطی که لازمه‌ی محیطهای دانشجویی است در پی آن است که آرمانهای والا و تعهدآور خود را در پیگیری این گونه مسائل جستجو کند و در راه تحقق آن گام نهد. این نیز خصوصیت طبیعی دیگری برای محیطهای دانشجویی است.
امروز سرآغاز فهرست بلند مسائل کشور مسئله‌ی عدالت است. دانشجوی جوان اگرچه خود برخاسته از قشرهای مستضعف جامعه هم نباشد، به عدالت اجتماعی و پر کردن شکافهای طبقاتی به چشم یک آرزوی بزرگ و بی‌بدیل می‌نگرد.
این احساس و انگیزه در دانشجو پر ارج و مبارک است و می‌تواند پایه‌ی قضاوتها و برنامه‌های عملی او برای حال و آینده باشد. اگر عدالت ــ عدالت واقعی و ملموس و نه فقط سخن گفتن از عدالت ــ آرزو و آرمان و هدف برنامه‌ریزی‌هاست، پس باید هر پدیده‌ی ضدعدالت در واقعیات کشور مورد سؤال قرار گیرد.
مسابقه‌ی رفاه میان مسؤولان، بی‌اعتنایی به گسترش شکاف طبقاتی در ذهن و عمل برنامه‌ریزان، ثروت‌های سربرآورده در دستانی که تا چندی پیش تهی بودند، هزینه کردن اموال عمومی در اقدامهای بدون اولویت، و به طریق اولی در کارهای صرفا تشریفاتی، میدان دادن به عناصری که زرنگی و پررویی آنان همه‌ی گلوگاههای اقتصادی را به روی آنان می‌گشاید، و خلاصه پدیده‌ی بسیار خطرناک انبوه شدن ثروت در دست کسانی که آمادگی دارند آنرا هزینه‌ی کسب قدرت سیاسی کنند و البته با تکیه بر آن قدرت سیاسی اضعاف آنچه را هزینه کرده‌اند گرد می‌آورند. اینها و امثال آن نقطه‌های استفهام برانگیزی‌ست که هر جوان معتقد به عدل اسلامی ذهن و دل خود را به آن متوجه می‌یابد و از کسانی که مظنون به چنین تخلفاتی شناخته می‌شوند پاسخ می‌طلبد و همچنین در کنار آن از دولت و مجلس و دستگاه قضایی عملکرد قاطعانه برای ریشه‌کن کردن این فسادها را مطالبه می‌کند.
امروز این مهمترین و مطرح‌ترین مسئله‌ی کشور ماست و نسل جوان دانشجوی متعهد و مؤمن نمی‌تواند نسبت به آن بی‌تفاوت بماند.
توفیقات همگان را از خداوند متعال خواستارم.
والسلام علیکم و رحمه الله/ سیدعلی خامنه‌ای/ 1381/8/6»
این پیام نقطه عطفی در فعالیت‌های عدالتخواهانه جنبش دانشجویی شد و سوگیری بسیاری از فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی و سیاسی را از موارد جزئی و مصداقی به سمت مسائل کلان و اساسی حاکمیت تغییر داد. اعتراض و تجمع به حجاب و فلان فیلم سینمایی کم کم جای خود را به مبارزه با مسابقه رفاه مسئولان و ثروت‌های انباشته از بیت المال و مطالبات از دستگاه قضایی داد.
تجمع در مقابل کاخ دادگستری در آبان 81، تحصن در اعتراض به پدیده کارتن‌خوابی در تهران، اعتراض به تعطیلی کارخانجات و بیکاری کارگران، اعتراض به بی عدالتی آموزشی در جذب دانشجویان پولی، تشکیل حلقه انسانی نمادین در اطراف تاسیسات هسته‌ای اصفهان، اعتراض به فضای بسته دانشگاه‌ها، رواج محرومیت زادیی و اردوهای جهادی در بدنه دانشجویان و... بخشی از اقدامات جنبش دانشجویی در فضای جدیدی بود که توسط رهبر انقلاب به عنوان پرچمدار عدالتخواهی در کشور صورت گرفت. شاید بیراه نباشد که غلبه گفتمان عدالتخواهی با هدایت‌های رهبر انقلاب در موضوع عدالتخواهی و بسط گفتمان عدالت در جامعه را یکی از عوامل موثر روی کار آمدن دولت نهم که شعار اصلی آن عدالت بود، بدانیم.
د
کد مطلب: 391032
مرجع : رجانیوز
