هم اندیشی - بازی مرگ جناح‌های قدرت در واشینگتن/ ترامپ در مقابل «دولت عمیق»

بازی مرگ جناح‌های قدرت در واشینگتن/ ترامپ در مقابل «دولت عمیق»

اخراج ژنرال مایکل فلین، مفهوم «دولت عمیق» را در منشور سیاسی آمریکا محبوب ساخته است. دولت عمیق به شبکه ای از سرویس های اطلاعاتی مخفی در آمریکا گفته می شود که با درز دادن اطلاعات محرمانه، به دنبال ضربه زدن به دانلد ترامپ هستند.

پایگاه تحلیلی خبری هم اندیشی: اخراج ژنرال مایکل فلین، مفهوم «دولت عمیق» را در منشور سیاسی آمریکا محبوب ساخته است. جوئل پالاک از شبکه خبری Breitbart (وابسته به راست گرایان افراطی و استیو بنن استراتژیست ارشد کاخ سفید) به «جریان مقاومت دولت عمیق» که به رییس جمهور ترامپ وفادار نیست، حمله کرد، در حالی که تحلیل گر جمهوری خواه محافظه کار، بیل کریستول، از دولت عمیق دفاع می کند. کریستول روز سه شنبه هفته گذشته توئیت کرد:" مسلم است که من سیاستِ دموکراتیک و قانونی معمول را ترجیح می دهم. ولی اگر پایش بیافتد، دولت عمیق را به دولت ترامپ ترجیح می دهم."
گِلِن گرینوالد، نویسنده وبسایت «اینترسپت»، موضعی منصفانه تر گرفت: " ریاست جمهوری ترامپ، خطرناک است. سوء استفاده سیا/دولت عمیق از قدرت های جاسوسی برای سرنگون کردن دولت منتخب (هم) خطرناک است."
و مناقشه، عمیق تر می شود. نیویورک تایمز روز پنجشنبه گزارش داد که ترامپ قصد دارد میلیاردر وال استریت، استفن ِفینبرگ، را برای "مدیریت یک «بازنگری گسترده» در آژانس های اطلاعاتی آمریکا، وارد دولت کند."
این ایده ظاهرا یک «مقاومت شدید» را در بین مقامات اطلاعاتی ایجاد کرده است که می ترسند این اقدام، موجب کاسته شدن از استقلال آن ها و محدود شدن جریان اطلاعاتی شود که با جهان بینی رییس جمهور مطابقت ندارد."
دولت عمیق چیست؟
دولت عمیق، نامی است که در آمریکا بر شبکه ای از آژانس های مخفی اطلاعاتی نهاده اند که رهبران و سیاست های آن‌ها چندان از تغییرات در کاخ سفید و کنگره تاثیر نمی پذیرد. با وجود تعاریف مختلف، در کل می توان گفت که دولت عمیق در آمریکا شامل سیا، NSA، آژانس اطلاعات دفاعی DIA و عناصری از وزارت خارجه، وزارت دادگستری، وزارت امنیت سرزمینی و پنتاگون می شود.
با وجود یک اکثریت مطیع جمهوری خواه در کنگره و یک حزب دموکرات بی روحیه به عنوان اپوزیسیون، شاید رهبران دولت عمیق معتبرترین- و شاید تنها- محدودکننده‌ در واشینگتن، در برابر آن چیزی باشند که سناتور باب کورکر آن را "بوم غلتان ویران گر ترامپ" می خواند.
رهبران این آژانس ها عموما از برخورد پرتفرعن ترامپ با یافته های اطلاعاتی آن ها، آزرده هستند و به ویژه از تماس های میان تیم نزدیکان ترامپ با مقامات اطلاعاتی روسیه نگرانند.
به نوشته «تِیگن گودارد» در وبسایت Political Wire، شواهد غیرقابل انکار روابط ترامپ و تیم او با روس ها در حال افزایش است:
-چند سرویس اطلاعاتی آمریکا اعتقاد دارند که عوامل اطلاعاتی روسیه، با هدایت پوتین، به انتخاب شدن ترامپ کمک کردند. اف بی آی در حال بررسی ارتباطات میان مقامات روسی و دست کم 3 تن از اعضای کمپین انتخاباتی ترامپ هستند: پاول مَنافورت، کارتر پیج و راحر استون.
-تماس های «مستمری» میان کمپین ترامپ و مقامات اطلاعاتی روسیه وجود داشته است. دست کم برخی ادعاهای مطرح شده در پرونده ای که در همین زمینه توسط یک مقام سابق MI6 تهیه شده بود، به تایید رسیده است، گرچه بسیاری از جزییات سخیف مطرح شده در آن تایید نشد.
-ترامپ با الیگارک ها(میلیاردرهای روسی نزدیک به کرملین) معاملاتی داشته است، که جزییاتی از آن در مقاله تحقیقاتی وبسایت «امریکن اینترست»(19 دسامبر 2016) منتشر شده است.
یکی از نتایج افشاء شدن این روابط، این است که آژانس های اطلاعاتی از آشکار کردن منابع و روش های خود برای رییس جمهور امتناع می کنند، چون نگران هستند که این اطلاعات به قدرت های بیگانه درز کند. مقامات ارشد این آژانس ها به صورت برنامه ریزی شده نتایج تحقیقات خود را به خبرنگاران سه روزنامه معتبر آمریکایی یعنی واشینگتن پست، نیویورک تایمز و وال استریت جورنال درز می دهند.
نشت اطلاعات طبقه بندی شده، که در جریان رقابت های انتخاباتی 2016 مورد استقبال ترامپ بود، در واقع نقض آشکار قانون است. گرچه، از زمان تصویب لایحه امنیت ملی آمریکا در 1947، بازیگران قدرت در واشینگتن به کرّات از آن(برای زمین زدن حریف) استفاده کرده اند و تبدیل به یک روند معمول شده است. اگر افشای اطلاعات که امروز جنجال به پا کرده است، (به جای مایکل فلین) یک مشاور امنیت ملی دموکرات را هدف قرار داده بود، قطعا عصبانیت ها متوجه جناح راست سیاسی آمریکا می شد(به این مفهوم که دولت عمیق عناصر وابسته به هر دو حزب را در خود دارد).
مفسّر شبکه خبری بلومبرگ، الی لِیک، در نکوهش «ترور سیاسی» مایکل فلین، متذکر شد:
" افشای دست چین شده جزییات مکالمات خصوصی که توسط FBI یا NSA شنود شده، به دولت این قدرت را می دهد که بدون رو شدن هویت افشاء کننده، اعتبار اشخاص و گروه ها را تخریب کند. این کاری است که دولت های پلیسی انجام می دهند."
مارک آبیندر در «فارن پالیسی» نوشت: " این واقعیت که نگهبان اصلی امنیت ملی(اشاره به فلین در جایگاه مشاور امنیت ملی ترامپ)، که حالا دیگر کناره گرفته، به واسطه رسوایی ناشی از ضبط مکالمه اش کلّه پا شد، تصویری دقیق و نادر را از نحوه عملکرد دولت عمیق، پیش روی ما می گذارد."
یکی از کسانی که هدف این نشت اطلاعات محرمانه قرار گرفته است، یکی از رهبران جنبش راست افراطی و البته یکی از مشاوران ترامپ، راجر استون، است که ادعاها درباره تماس هایش با مقامات روسی را «مطلقا دروغ» دانسته است:
" به من مدرک نشان دهید. به من ایمیل آن(ارتباط با روس ها) را نشان دهید. به من یک کپی از تراکنش های مالی نشان دهید. آن ها هیچ چیزی(علیه من) ندارند."
او گفت که FBI تاکنون هیچ تماسی با او نگرفته است، " اگر تحقیقاتی هم در کار باشد، سرّی است."
استون مدیر سابق سیا، جان برنان، را منبع درز کردن این اطلاعات خواند و با اشاره به گزارش روزنامه نیویورک تایمز که در آن از کلمات " مقامات سایق و کنونی" به عنوان منابع اطلاعات درز کرده استفاده شده بود، خواهان محاکمه برنان به اتهام افشای اطلاعات محرمانه شد. او افزود:
" این تلاشی از سوی دولت عمیق برای بی ثبات کردن رییس جمهور است."
نشریه Vanity Fair، بحران دولت ترامپ را «واترگیت 2» نامیده است. شباهت ها البته قابل ملاحظه است، چرا که رسوایی واترگیت که ریچارد نیکسون را در اوایل دهه 1970 گرفتار کرد نیز جدالی بین کاخ سفید و آژانس های اطلاعاتی بود. ولی تحلیل گرانی هستند که بحران امروز را به درستی و دقت به عنوان «ترامپ در برابر دولت عمیق» توصیف کرده اند.
این «بازی مرگ» قدرت سیاسی در آمریکا است و همین مساله، سرنوشت ریاست جمهوری پردردسر ترامپ را تعیین خواهد کرد.

د