برای بررسی رویکردها و سیاستهای احزاب سیاسی بریتانیا که کابینه آینده را به دست خواهند گرفت، گفتوگویی با «الن هارت» نویسنده انگلیسی و کارشناس پیشین شبکههای تلویزیونی ایندیپندنت و بیبیسی شده است.
سیاست خارجی لندن پیرو واشنگتن بوده و دنبالهرو خواهد ماند
طی این گفتوگو، «الن هارت» در پاسخ به سوالی پیرامون سیاستهای دولتهای انگلیس در مسایل خارجی و داخلی خاطر نشان کرد: در سیاست خارجی، لندن همواره پیرو آمریکا بوده و همین روند را در دوره بعدی ادامه خواهد داد. سیاست خارجی انگلیس تغییر نخواهد کرد و همچنان رهرو آمریکا باقی میمانیم اما به نظر من جای خوشحالی است که در حال حاضر رئیس جمهور آمریکا خواستار توافق با ایران است و به تبع آن انگلیس هم خواهان توافق خواهد بود.
هارت تصریح کرد: اروپاییها و در میان آنان انگلیسها از تحریمهای غرب علیه ایران خسته شدند و خواستار برداشته شدن تحریمها علیه ایران هستند. وی در اینباره گفت که برداشته شدن تحریمهای غرب علیه ایران موجب روابط اقتصادی بیشتر خواهد شد که فواید بسیاری برای خود انگلیس دارد، بنابراین انگلیسها خواهان توافق با ایران هستند.
سیاسیون انگلیس پشتدرهای بسته خواهان توافق با ایران هستند
این کارشناس و نویسنده انگلیسی گفت: سیاسیون بریتانیا پشت درهای بسته امیدوارند که توافقی میان ایران و کشورهای 1+5 صورت بگیرد.
در ادامه گفتوگو از الن هارت درباره سیاستهای امنیتی و نظامی انگلیس سوال کرده و نظر وی را درباره احتمال تغییر سیاستهای کابینه بعدی انگلیس در این زمینهها جویا شدم.
در پاسخ هارت بیان داشت: متاسفانه در مورد مسایل امنیتی انگلیس فقط با نشانهها مبارزه می کند و به دلایل مشکلات نمیپردازد. وی به پروژههای نظامی موشکی انگلیس مانند تریدنت اشاره کرده و تاکید داشت هیچ دلیلی برای هزینه چنین پروژههایی وجود ندارد چون هیچ تهدیدی نیست که انگلیس را به چنین تسلیحاتی نیازمند کند.
سیاستهای نظامی و امنیتی انگلیس تابع آمریکاست
وی تصریح کرد: در زمینه های نظامی و امنیتی، دو جنبش در حال حاضر در جهان وجود دارد که یکی جنبش آمریکایی و غربی علیه اسلام است و دیگری جنبش رژیمهای عربی است. وی تاکید داشت در این موارد سیاستهای انگلیس همچنان مانند گذشته خواهد بود و تغییری نخواهد کرد.
هارت هم چنین به شرایط اقتصادی انگلیس در طول 5 سال گذشته دولت محافظهکار اشاره کرد و گفت: گرچه اقتصاد انگلیس در طول سال های اخیر تغییرات کمی داشته است ولی همچنان هیچ ضمانتی وجود ندارد که از بحران اقتصادی خارج شویم.
با یادآوری شرایط اقتصادی کنونی انگلیس، هارت افزود: مشکل بزرگی در انتخابات پیش رو وجود دارد و آن این است که وعدههای اقتصادی کاندیداها با خوشبینی بیش از حد بیان شده و واقعا عملی نیستند و دیگر اینکه منابع مالی برای تامین این وعدهها مشخص نمیباشند.
مردم انگلیس از شرایط درهم و سردرگم انتخابات خسته شدند
وی همچنین شرایط جامعه بریتانیا را نامناسب عنوان کرد و گفت: در حال حاضر شرایط بسیار درهم و مشکل سازی در انتخابات بریتانیا داریم. بیشتر مردم بریتانیا از این شرایط خسته شدند و همچنین از این رقابتهای انتخاباتی به طور خاص خسته شدند.
هارت بر این عقیده است که هیچ کدام از این دو حزب محافظهکار یا کارگر نمیتوانند حداقل رای مورد نیاز برای تشکیل کابینه را کسب کنند. وی ادامه داد شک دارد که نتیجه این انتخابات نتیجهای مشخص باشد و گفت: یک نتیجه انتخاباتی جدید خواهیم داشت؛ این انتخابات با یک دولت اقلیت به پایان خواهد رسید که به رهبری کامرون تشکیل خواهد شد.
در قدرت بودن حزب ملی اسکاتلند موجب ناخشنودی خاندان سلطنتی
به عقیده وی افزایش محبوبیت احزاب سیاسی کوچک و عدم کسب کرسی کافی برای محافظهکاران یا کارگرها، همچنین کسب بیشترین محبوبیت برای «نیکولا استرجئون» رهبر حزب ملی اسکاتلند در میان رهبران کلیه احزاب شرایط را بسیار متفاوت کرده است.
وی در انتها افزود قدرت گرفتن حزب ملی اسکاتلند و احتمال کسب 58 یا 59 کرسی در پارلمان بریتانیا، احتمال برگزاری همهپرسی استقلال اسکاتلند از بریتانیا را برای یک بار دیگر امکان پذیر میکند و این مساله این امکان را ایجاد خواهد کرد که خاندان سلطنتی ناخوشنود باشند.
بعد از انحلال پارلمان این کشور در تاریخ 10 فروردین سال جاری، احزاب سیاسی بریتانیا، برای کسب بیشترین تعداد از مجموع 650 کرسی پارلمانی با یکدیگر در رقابت هستند.
به گفته برخی کارشناسان رسانههای انگلیس، این دور از انتخابات پارلمانی انگلیس با دورههای پیشین اندکی تفاوت دارد و این تفاوت در قدرت گرفتن احزاب سیاسی کوچکتر و کسب آرای بیشتر است.
رقابتهای انتخاباتی به طور سنتی در بریتانیا این چنین بود که دو حزب سیاسی اصلی یعنی حزب محافظهکار و حزب کارگر همواره اکثریت آراء را کسب کرده و رقابت تنها میان این دو حزب در جریان بود. در این دور اما شرایط کمی تغییر کرده و احزاب سیاسی کوچکتر نیز محبوبیت قابل توجهی میان مردم دارند.
با این وجود همچنان این سنت دیرین پابرجاست و قدرت در دست یکی از این دو حزب باقی خواهد ماند. اگر محافظهکاران یا کارگرها نتوانند حداقل آرای مورد نیاز برای تشکیل کابینه را کسب کنند، حزبی که در صدر است با دیگر احزاب سیاسی ائتلاف میکند تا مجموع آراء به حداقل مورد نیاز رسیده و کابینه تشکیل شود.
م