بوسه خبرنگارتونسی برپوتین سربازسوری
«کوثر البشراوی»، خبرنگار معروف تونسی و بارز جهان عرب با بوسه زدن بر «پوتین» سرباز سوری تاکید می‌کند که عزت و کرامت جهان عرب در گرو این پوتین‌ها و سربازان ارتش سوریه است.
پایگاه خبری تحلیلی هم اندیشی: «کوثر البشراوی»، خبرنگار تونسی و معروف جهان عرب در مصاحبه‌ای تلویزیونی با شبکه «الاخباریه» سوریه با بوسیدن «پوتین» یک سرباز سوری همه را مبهوت کرد.
البشروای ماجرای این پوتین را اینگونه تعریف می‌کند که در یکی از جبهه‌های نبرد با سرباز جوان سوری برخورد می‌کند که بیش از ۲۳ تا ۲۴ سال نداشت، وی از البشراوی سوال می‌کند که آیا چیزی می‌خواهد که از «معلولا» یا «صیدنایا» - از شهرک‌های سوری ریف دمشق که ارتش سوریه آنها را از تصرف گروه‌های مسلح تکفیری آزاد کرد - برایش فراهم کند.
البشراوی می‌گوید که در ابتدا به وی گفتم نه پسرم، چیزی نمی‌خواهم، همین که شما خوب باشید، ما هم خوبیم. پیروزی شما پیروزی همه مردم است. اما چند لحظه بعد گفتم، چرا یک چیز از شما می‌خواهم. گفت: بفرمایید. گفتم: پوتینت را به من بده. متعجب شد. گفت که نمی‌تواند، پوتین‌هایش اینجا جلوی مردم و دیگر سربازان از پای درآورد.
اما البشراوی اصرار می‌کند که تنها چیزی که از وی می‌خواهد همین پوتین‌هاست. سرباز به وی می‌گوید که اجازه بدهد، وقت ناهار به خانه برود و پوتینی را که تنها یک بار آن را استفاده کرده، برایش بیاورد و به او هدیه دهد.
به این ترتیب آن سرباز سوری «پوتین»هایش را به این خبرنگار تونسی هدیه می‌دهد. البشراوی یک لنگه از آنها را که با خود به استودیو آورده بود، نشان می‌دهد و به مزاح می‌گوید که برای اولین بار است که متاسف است، چرا شماره پایش ۴۴ نیست تا بتواند، آن را پا کند.
وی تاکید می‌کند که امنیت و صلح جز با این پوتین‌های عزیز و ارزشمند بدست نمی‌آید. پوتین‌های ساده‌ای که بدلیل نداشتن آستری پشمی حتی نمی‌تواند، پاهای سربازان سوری را گرم کند و با بارش کمترین باران پر از آب می‌شود، در حالی‌که اعراب با جوراب‌های پشمی و گرم و زیر پتوها در خانه‌های خود نشسته‌اند و با کنترل کانال‌های تلویزیون را بالا و پایین می‌کنند و در این شرایط هستند، کسانی‌که مانند این سرباز، این پوتین‌ها را به پا می‌کنند و برای دفاع از مردم جان خود را می‌دهند.
البشراوی خاطر نشان می‌کند: تا زمانی‌که این پوتین‌ها و سید حسن نصرالله و بشار اسد و ارتش سوریه و مردم سوریه هست، اعراب عزت و کرامت دارند و او از خدا چه می‌تواند بخواهد، جز این پوتین و «سپس پوتین این سرباز سوری را می‌بوسد».
این خبرنگار تونسی تاکید می‌کند که چه هدیه‌ای بالاتر از اینکه یک سرباز سوری در عنفوان جوانی از وی می‌خواهد با خیالی آسوده به خانه برود و به او دیگر همرزمانش اطمینان و اعتماد داشته باشد.
البشروای با فرستادن سلام و درود به روح تمام سربازان ارتش سوریه که در راه دفاع از کشورشان جان خود را از دست دادند و تاکید بر اینکه این پوتین ارزشمندترین و گران قیمت‌ترین هدیه‌ای است که تاکنون از کسی گرفته است، از همه اعراب می‌خواهد، به خاطر اوضاعی که در آن گرفتار آمده‌اند، از خود شرمنده باشند و یاد بگیرند که مزدور کسی نباشند، خائنانی که در ترکیه نشسته‌اند و بخاطر گرفتن حقوق ماهیانه ۱۸۰ تا ۲۵۰ دلار حاضرند، به کشورشان خیانت کنند.
البشراوی می‌افزاید: چنین افرادی را بی‌تردید نمی‌توان مرد نامید، بلکه کسانی‌که این پوتین‌ها را به پا می‌کنند، مرد هستند.
م
البشروای ماجرای این پوتین را اینگونه تعریف می‌کند که در یکی از جبهه‌های نبرد با سرباز جوان سوری برخورد می‌کند که بیش از ۲۳ تا ۲۴ سال نداشت، وی از البشراوی سوال می‌کند که آیا چیزی می‌خواهد که از «معلولا» یا «صیدنایا» - از شهرک‌های سوری ریف دمشق که ارتش سوریه آنها را از تصرف گروه‌های مسلح تکفیری آزاد کرد - برایش فراهم کند.
البشراوی می‌گوید که در ابتدا به وی گفتم نه پسرم، چیزی نمی‌خواهم، همین که شما خوب باشید، ما هم خوبیم. پیروزی شما پیروزی همه مردم است. اما چند لحظه بعد گفتم، چرا یک چیز از شما می‌خواهم. گفت: بفرمایید. گفتم: پوتینت را به من بده. متعجب شد. گفت که نمی‌تواند، پوتین‌هایش اینجا جلوی مردم و دیگر سربازان از پای درآورد.
اما البشراوی اصرار می‌کند که تنها چیزی که از وی می‌خواهد همین پوتین‌هاست. سرباز به وی می‌گوید که اجازه بدهد، وقت ناهار به خانه برود و پوتینی را که تنها یک بار آن را استفاده کرده، برایش بیاورد و به او هدیه دهد.
به این ترتیب آن سرباز سوری «پوتین»هایش را به این خبرنگار تونسی هدیه می‌دهد. البشراوی یک لنگه از آنها را که با خود به استودیو آورده بود، نشان می‌دهد و به مزاح می‌گوید که برای اولین بار است که متاسف است، چرا شماره پایش ۴۴ نیست تا بتواند، آن را پا کند.
وی تاکید می‌کند که امنیت و صلح جز با این پوتین‌های عزیز و ارزشمند بدست نمی‌آید. پوتین‌های ساده‌ای که بدلیل نداشتن آستری پشمی حتی نمی‌تواند، پاهای سربازان سوری را گرم کند و با بارش کمترین باران پر از آب می‌شود، در حالی‌که اعراب با جوراب‌های پشمی و گرم و زیر پتوها در خانه‌های خود نشسته‌اند و با کنترل کانال‌های تلویزیون را بالا و پایین می‌کنند و در این شرایط هستند، کسانی‌که مانند این سرباز، این پوتین‌ها را به پا می‌کنند و برای دفاع از مردم جان خود را می‌دهند.
البشراوی خاطر نشان می‌کند: تا زمانی‌که این پوتین‌ها و سید حسن نصرالله و بشار اسد و ارتش سوریه و مردم سوریه هست، اعراب عزت و کرامت دارند و او از خدا چه می‌تواند بخواهد، جز این پوتین و «سپس پوتین این سرباز سوری را می‌بوسد».
این خبرنگار تونسی تاکید می‌کند که چه هدیه‌ای بالاتر از اینکه یک سرباز سوری در عنفوان جوانی از وی می‌خواهد با خیالی آسوده به خانه برود و به او دیگر همرزمانش اطمینان و اعتماد داشته باشد.
البشروای با فرستادن سلام و درود به روح تمام سربازان ارتش سوریه که در راه دفاع از کشورشان جان خود را از دست دادند و تاکید بر اینکه این پوتین ارزشمندترین و گران قیمت‌ترین هدیه‌ای است که تاکنون از کسی گرفته است، از همه اعراب می‌خواهد، به خاطر اوضاعی که در آن گرفتار آمده‌اند، از خود شرمنده باشند و یاد بگیرند که مزدور کسی نباشند، خائنانی که در ترکیه نشسته‌اند و بخاطر گرفتن حقوق ماهیانه ۱۸۰ تا ۲۵۰ دلار حاضرند، به کشورشان خیانت کنند.
البشراوی می‌افزاید: چنین افرادی را بی‌تردید نمی‌توان مرد نامید، بلکه کسانی‌که این پوتین‌ها را به پا می‌کنند، مرد هستند.
م
کد مطلب: 273712
مرجع : فارس
