خلاصه ای از زندگی نامه و شهادت امام هادی علیه السلام/بیانات امام خامنه ای در خصوص امام علی النقی

پایگاه خبری تحلیلی هم اندیشی: دهمین ستاره سپهر هدايت و شاخه مبارك شجره طيبه با سركشيدن جام طهور شهادت و بدرود گفتن حيات ظاهري طلوعي ابدي در افق ابديت يافت و رداي ولايت و امامت بربالاي بلند فرزند وي امام حسن عسگری(ع) درافكنده شد،شهادت مظلومانه حضرت امام علی النقی علیه السلام اگر چه داغي گران براي دوستداران فرزندان فاطمه است اما آنچه این روزها سنگینی غم دوستداران آن امام همام را افزون تر می کند به یقین غربت این امام مظلوم است، بدکاران زمانه روزی حرم شریف امام هادی و فرزندش امام حسن عسگری علیهم السلام را تخریب کردند و  روز دگر امیال شیطانی و خوی وحشیانه خود را با هتاکی به این امام همام در فضای مجازی و در متن ترانه های بی محتوای خود سیراب کردند! از سوی دگر مدت هاست که به خاطر ناامنی و حضور تروریست های تکفیری در شهر سامراء، حرمین شرفین امامین عسگریین خالی از زائر است و براستی که چقدر واژها در بیان این مظلومیت عاجزو نالایقند!


به همین مناسبت، به مختصری از زندگینامه و نحوه شهادت امام هادی علیه السلام اشاره می شود.

نخستين فرزند امام جواد عليه السلام در نيمه ماه ذى الحجه سال ۲۱۲ هجرى ديده به گيتى گشود.پس از پدر، درخشان ترين و شامخ ‌ترين شخصيت اسلام بود.امام عليه السلام معاصر با خلفا و زمامدارانى بود كه آنان را محوشدگان مى نامند.
معتصم عباسى محو در خونريزى، هارون و واثق پسرش محو در لذت طلبى و جعفر و متوكّل برادروى، محو در عقده هاى روانى بودند.اسم شريف آن حضرت ((على)) و كنيه او ((ابوالحسن)) بود و چون در ائمه مكنى به اين كنيت بودند به جهت تعيين آن جناب را ((ابوالحسن الثالث)) مى گويند. القاب شريفه زياد و اشهر آنها((نقى)) و ((هادى)) است. گاهى آن حضرت را ((نجيب)) عالم، فقيه، ناصح، طيب، و مؤ تمن، می گفتند.
چون آن حضرت و فرزندش امام حسن عليه السلام در سامرّا سكنى فرمودند و در محله عسكر بدين سبب آن بزرگواران به آن مكان منسوب شدند و ((عسكرى)) نام گرفتند. آن حضرت در سال ۲۵۴ هجرى (طبق روايات شيعه) به دست پليد معتز،خليفه عباسى با سم به شهادت رسيده است.(۱)امام هادى عليه السلام در ايام خود با هفت تن از خلفاى عباسى: ماءمون، معتصم، واثق، متوكّل،منتصر، مستعين و معتز معاصر بوده است.در عهد معتصم، سال ۲۲۰ بود كه پدر بزرگوارش در بغداد با سم شهيد شد.
حضرتش در مدينه بود و به امر خدا و معرفى امامان گذشته به امامت رسيد و به نشر تعاليم دينى مى پرداخت تا زمان متوكّل فرارسيد.متوكّل در سال ۲۴۳ در اثر سعايت هايى كه كرده بودند، به يكى از امراى دولت خود ماءموريت داد كه آن حضرت را از مدينه به سامرّا - كه آن روز پايتخت و عاصمه خلافت بود - جلب كند و نامه اى مهرآميز با كمال تعظيم (!!) به آن حضرت نوشت و تقاضاى حركت و ملاقات نمود.(۲)
البته پس از ورود آن حضرت به سامرّا، در ظاهر اقداماتى به عمل نيامد. ولى در عين حال آنچه مى توانست در فراهم آوردن وسايل اذيت و هتك آن حضرت كوتاهى نمى كرد و بارها به منظور قتل يا هتك، امام را احضار كرده و به امر وى خانه اش را تفتيش نمودند. متوكّل در دشمنى با خاندان رسالت در ميان خلفاى عباسى نظير نداشت. به ويژه با حضرت اميرمومنان على عليه السلام دشمن سرسخت بود و آشكارا به حضرتش ناسزا مى گفت و مرد مقلّدى را موظف داشت كه در بزم هاى عيش تقليد آن حضرت را درمى آورد و خليفه مى خنديد.
وى در سال ۲۳۷ هجرى امر كرد قبه و ضريح حضرت امام حسين عليه السلام را در كربلا، هم چنين خانه هاى بسيارى كه در اطرافش ساخته بودند، ويران و با زمين يكسان نمودند و دستور داد كه آب به حرم امام بستند و زمين قبر مطهر را شخم و زراعت كنند تا به كلى اسم و رسم مزار فراموش شود.(۳)
در زمان متوكّل وضع زندگى سادات علوى - كه در حجاز بودند - به مرحله رقت بارى رسيده بود،چنان كه زن هاى ايشان هيچ گونه ساتر نداشتند و عده اى از ايشان يك چادر كهنه داشتند كه در اوقات نماز آن را به نوبت مى پوشيدند و نماز مى خواندند.(۴)نظير اين فشارها را به سادات علوى - كه در مصر بودند - نيز وارد مى ساخت.
امام هادى عليه السلام به شكنجه و آزار متوكّل صبر مى فرمود تا آن خليفه نابه حق در گذشت. و پس از وى، منتصر، مستعين و معتز روى كار آمدند و به دسيسه معتز، آن حضرت مسموم و شهيد شد.

اغلب روات و مورخين گويند: آن حضرت در نيمه ذى حجه سال ۲۱۲ در ((صريا))- موضعى در حوالى مدينه - دنيا را به نور خود منور فرمود. بعضى دوم - يا پنجم - رجب را ذكر كرده است. والده معظمه اش ((سمانه)) مغربيه و معروف به سيّده است كهو كانت من القانتات.محدث قمى رحمة الله از ((جنات الخلود)) نقل مى نمايد كه آن مخدره در زهد و تقوى مثل و مانندى نداشت و بيشتر اوقات روزه بود.

شمائل امام هادى عليه السلام را اين گونه توصيف كرده اند:حضرت متوسط القامة بود، روى سرخ و سفيد، چشم هاى فراخ، ابروهاى گشاده و چهره دلنشين داشت، كه هر مغمومى كه بر روى مباركش نظر مى كرد، غم او زايل مى گشت و محبوب القلوب و صاحب هيبت بود، و در راه رفتن قدم ها را كوچك مى گذاشت، و پياده رفتن بر آن حضرت دشوار بود.نقش خاتم آن حضرت عليه السلام "الله ربى و هو عصمتى من خلقه" بود.

انگشتر ديگرى داشت كه در آن نقش بود "حفظ العهود من اخلاق المعبود".سيد بن طاووس رحمة الله روايت كرده كه جناب عبدالعظيم حسنى گويد:حضرت امام محمد تقى عليه السلام اين حرز را براى پسرش حضرت امام على النقى عليه السلام آنگاه كه آن حضرت كودك بوده و در گهواره جاى داشت نوشت و او را تعويذ مى كرد و آن حضرت اين تعويذ را به اصحاب خود امر مى كرد و آن حرز چنين است:
"بسم الله الرحمن الرحيم لا حول و لا قوة الا بالله العلى العظيم. اللهم رب الملائكة و الروح."
تمام اين تعويذ در ((مهج الدعوات)) آمده است و تسبيح آن حضرت هم اين گونه بود:
"سبحان من هو دائم لا يسهو، سبحان من هو قائم لا يلهو، سبحان من هو غنى لا يفتقر، سبحان
الله و بحمده."(۵)


رهبر فرزانه انقلاب حضرت امام خامنه ای پيرامون حيات پر بركت امام علي‌بن‌محمدالهادي عليه‌السلام بیاناتی فرمودند که گزیده ای از آن اشاره می شود:
*پادگاني به نام سامرا
حضرت هادى عليه‌السّلام ۴۲ سال عمر كردند كه ۲۰ سالش را در سامرا بودند؛ آن‌جا مزرعه داشتند و در آن شهر كار و زندگى مى‌كردند.
سامرا در واقع مثل يك پادگان بود و آن را معتصم ساخت تا غلامان كه از.. سمرقند و از همين منطقه‌ى مغولستان و آسياى شرقى آورده بود، در سامرا نگه دارد.
اين عده چون تازه اسلام آورده بودند، ائمه و مؤمنان را نمى‌شناختند و از اسلام سر در نمى‌آوردند. به همين دليل، مزاحم مردم مى‌شدند و با عرب‌ها - مردم بغداد - اختلاف پيدا كردند.
در همين شهر سامرا عده‌ى قابل توجهى از بزرگان شيعه در زمان امام هادى (عليه‌السّلام) جمع شدند و حضرت توانست آنها را اداره كند و به وسيله‌ى آنها پيام امامت را به سرتاسر دنياى اسلام - با نامه‌نگارى و... - برساند.
اين شبكه‌هاى شيعه در قم، خراسان، رى، مدينه، يمن و در مناطق دوردست و در همه‌ى اقطار دنيا را همين عده توانستند رواج بدهند و روزبه‌روز تعداد افرادى را كه مؤمن به اين مكتب هستند، زيادتر كنند.
امام هادى همه‌ى اين كارها را در زير برق شمشير تيز و خون‌ريز همان شش خليفه و على‌رغم آنها انجام داده است. حديث معروفى درباره‌ى وفات حضرت هادى عليه‌السّلام هست كه از عبارت آن معلوم مى‌شود كه عده‌ى قابل توجهى از شيعيان در سامرا جمع شده بودند؛ به‌گونه‌يى كه دستگاه خلافت هم آنها را نمى‌شناخت؛ چون اگر مى‌شناخت، همه‌ى‌شان را تارومار مى‌كرد؛ اما اين عده چون شبكه‌ى قوى‌يى به‌وجود آورده بودند، دستگاه خلافت نمى‌توانست به آنها دسترسى پيدا كند.
83/5/30

*در زمان امام هادي شيعه قدرت گرفت
شيعه در دوران حضرت هادى و حضرت عسگرى (عليهماالسّلام) و در آن شدت عمل روزبه‌روز وسعت پيدا كرد؛ قوى‌تر شد.
83/5/30

*حاکمیت قانون الهی هدف اصلی ائمه(ع)
2 سال از عمر امام هادی علیه السلام در تبعید و فشار گذشت اما بار امانت به امام بعد رسید؛حکومتی که امروز در دست شماست آرزوی هزار ساله مومنان بوده است.امام هادی و امامان دیگر همه هدفشان حاکمیت قانون الهی بوده است.

مداحی حاج مهدی سلحشور به مناسبت شهادت امام هادی علیه السلام

مداحی حاج محمود کریمی


------------------------------------------------------------------------
۱-اصول كافى، ج ۱، ص ۴۹۷ - ۵۰۲؛ ارشاد مفيد، ص ۳۰۷؛ دلائل الامامة، ص ۲۱۶ - ۲۲۲؛ فصول
المهمة، ص ۲۵۹ - ۲۶۵؛ تذكرة الخواص، ص ۳۶۲؛ مناقب ابن شهرآشوب، ج ۴، ص ۴۰۱ - ۴۲۰.
۲-ارشاد مفيد، ص ۳۰۷ - ۳۱۳؛ اصول كافى، ج ۱، ص ۵۰۱؛ فصول المهمّة، ص ۲۶۱؛ تذكرة
الخواص، ص ۳۵۹؛ مناقب ابن شهرآشوب، ج ۴، ص ۴۱۷؛ اثبات الوصية، ص ۱۷۶؛ تاريخ يعقوبى، ج
۳، ص ۲۱۷.
۳-مقاتل الطالبين، ص ۳۵۹.
۴-مقاتل الطالبين، ص ۳۹۵ و ۳۹۶.
۵-منتهى الآمال، بخش زندگانى امام هادى عليه السلام.
م