تاریخ انتشار : جمعه ۴ بهمن ۱۳۹۲ ساعت ۱۷:۴۹
 

جای پای جدید وهابی‌ها در الازهر

Share/Save/Bookmark
جای پای جدید وهابی‌ها در الازهر
 
این روزها عربستان سعودی با بهانه ترمیم مسجد جامع الازهر به دنبال جای پای جدیدی برای وهابیت در الازهر است اما جریان‌های تقریبی تلاش‌های عملی کمتری برای نزدیکی هر چه بیشتر با الازهر داشته است.
پایگاه خبری تحلیلی هم اندیشی: سجاد اسلامیان: فردا ۲۵ ژانویه است، سالگرد انقلاب مردمی مصر، سالگرد تظاهراتی که منجر به پایان حکومت سی و چند ساله حسنی مبارک در ۱۱ فوریه(۲۲ بهمن) شد.

پس از این انقلاب بود که سخنان درباره استقلال الازهر به راه افتاد، سخنانی که نهایتا منجر به تلاش‌های بسیاری در این مسیر شد و اقداماتی هر چند مثبت اما ناکافی شکل گرفت.

خبرگزاری فارس چندی پیش در گزارشی مفصل با اشاره به روند تلاش برای استقلال الازهر از عقیم ماندن این تلاش‌ها سخن گفته بود.

یکی از مواردی که انقلابیون مصری در آوریل ۲۰۱۱ به عنوان ضرورت‌های استقلال الازهر از آن یاد کرده بودند «بازگرداندن موقوفات الازهر به این دانشگاه و باز کردن باب وقف برای الازهر برای تامین مستقل منابع مالی» بود.

* جای پای جدید عربستان سعودی در الازهر

اما با شبه‌کودتای اخیر در مصر و حمایت شیخ الازهر از آن و در کنار آن حمایت مالی گسترده عربستان سعودی، این روزها و پس از رفراندوم قانون اساسی جدید مصر، عربستان سعودی نخستین گام‌ها را برای ورود به الازهر آغاز کرده است.

پایگاه خبری الاسبوع در این باره این خبر را منتشر کرد که «عربستان سعودی از نیت خود برای ترمیم مسجد جامع الازهر خبر داده تا بتواند آن را در برترین تراز معماری و میراثی در میان مساجد و مقدسات دینی قرار دهد»؛ و پس از این پیشنهاد ملک عبدالله بن عبدالعزیز بود که الازهر از تلاش‌های وی در این باره تشکر و تقدیر کرده است.

هر چند به نظر می‌رسد اقدام به ترمیم مسجد هزار ساله الازهر که یکی از آثار بزرگ تاریخی مصر است اقدامی کاملا معماری است اما نمی‌توان از کنار اقدامات عربستان به راحتی گذشت.

تهدیدی که این اقدام می‌تواند برای الازهر داشته باشد باز شدن پای هرچه جدی‌تر عربستان سعودی و وهابیت در الازهر به عنوان نماینده «میانه‌گری» در جهان اهل‌سنت است.

* نگرانی از انحراف در روش اعتدالی الازهر از سوی علمای اهل‌سنت

تهدیدی که البته جدید نیست و پیش از این شیخ خالد الملا از علمای برجسته اهل سنت عراق نسبت به نفوذ تکفیری‌ها و وهابیون به الازهر ابراز نگرانی کرده و گفته بود: هدف سلفی‌های تکفیری و وهابی‌ها از این نفوذ ایجاد انحراف در روش اعتدالی و میانه‌روی الازهر و تبدیل آن به جریان افراطی‌گری و تکفیر است.

وی با اشاره به رقابت شدید بین «مرکز افتای عربستان سعودی» و «الازهر شریف»، تاکید کرده بود: «مرکز افتای عربستان سعودی» نمی‌خواهد الازهر نقش اصلی و رهبری را در جهان اسلام به دست بگیرد چراکه الازهر دیگر الازهر دوره مبارک نخواهد بود چراکه این دانشگاه بزرگ اسلامی به دنبال آزادی و استقلال است.

شیخ خالد الملا افزوده بود: نقش اصلی و رهبری الازهر موجب نگرانی برخی مراکز افتاء در جهان عرب و اسلام شده گو اینکه وهابی‌ها از اینکه الازهر چنین نقشی پیدا کنند می‌ترسند و تصمیماتی علیه استکبار جهانی و صهیونیسم اتخاذ کند که موجب وحدت اسلام است.

* دلایل نزدیکی الازهر به عربستان در دو بعد داخلی و خارجی مصر

این مسیر نزدیکی الازهر به عربستان را در دو امر باید جست‌وجو کرد؛ نخست روند تحولات درونی الازهر که علیرغم همه تلاش‌های انقلابیون مصر نتوانست به استقلال مالی و حتی تصمیم‌گیری دست یابد تا دیگر احتیاجی به کمک کشورهای دیگر نداشته باشد که البته در این بعد عدم تمایل رهبران الازهر از جمله شخص احمد الطیب شیخ الازهر را نیز می‌توان یاد کرد.

دومین نکته اما در عدم تلاش خارجی جریان تقریب برای نزدیکی هر چه بیشتر با الازهر است؛ مسیری که هر چند تازه شروع نشده اما الازهر را هر چه بیشتر به سمت بزرگترین رقیبش یعنی وهابیت سوق داد.

بنابر این گزارش، این تغییر مسیر را در حرکت چند ساله اخیر الازهر می‌توان دید، چه اینکه در حالی که پس از شکل‌گیری موج جدید بیداری اسلامی امیدها برای تقریب مذاهب و به‌ویژه رابطه الازهر و قم بیشتر و بیشتر می‌شد و شاهد سخنان شیخ الازهر در دفاع از شیعیان و حزب‌الله لبنان بودیم هر چه از آن زمان گذشت الازهر بیشتر به سمت جریان‌های سلفی حرکت کرد تا به سمت جریان‌های تقریبی.

در حالی که الازهر در روزهای اول پیروزی انقلاب مصر تلاش‌های خوبی در راستای تقریب انجام داد و حتی تلاش‌هایی برای احیای دارالتقریب الازهر آغاز کرد اما این روزها خبر می‌رسد که جریان‌های سلفی در این دانشگاه قدرت بیشتری به دست آورده‌اند.

این سخن بدان معناست که جریان ضدوحدت تلاش‌های عملی‌تر می‌کنند و جریان‌های تقریبی تلاش‌های علمی‌تر و این خلاء حرکت عملی بود که مسئله‌ای به نام «دیپلماسی وحدت اسلامی» را مطرح کرد و باید گفت با گذشت بیش از یکسال از حکم مقام معظم رهبری برای حرکت به سمت «دیپلماسی وحدت اسلامی» همچنان ضرورت عمل جدی‌تر و چابک‌تر در این زمینه به‌ویژه حرکت به سمت همکاری بیشتر با الازهر ضروری به نظر می‌رسد.   /خ

منبع:فارس
کد مطلب: 200936