انتظار توافق در نشست ژنو واقع بینانه نیست
هم اندیشی: احتمالا بیشترین دستاورد مذاکرات ژنو تبادل یک سلسله ایده ها میان دو طرف، ارائه و توضیح یک طرح از سوی ایران و توافق روی نشست بعدی خواهد بود.
به گزارش هم اندیشی ایران هسته‌ای نوشت؛ کارشناسان عقیده دارند دیدگاه دکتر ظریف درباره نهایی شدن یک مدالیته مذاکراتی در مذاکرات ژنو واقع بینانه نیست.
وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران صبح امروز در صفحه فیس بود خود ابراز امیدواری کرده است که ظرف مذاکرات روزهای سه شنبه و چهارشنبه ۲۳ و ۲۳ مهر ۱۳۹۲ (۱۵ و ۱۶ اکتبر ۲۰۱۳) در ژنو میان دو هیئت ایران و ۱+۵، دو طرف بتوانند تا چهارشنبه درباره نقشه راهی برای رسیدن به توافق، تفاهم کنند.
این در حالی است که در مذاکرات روزهای سه شنبه و چهارشنبه دو طرف نخستین رویارویی مذاکراتی واقعی خود را خواهند داشت و توقع توافق میان دو تیم که برای نخستین بار همدیگر را ملاقات و در یک مذاکره واقعی شرکت می کنند چندان واقع بینانه نیست.
علاوه براین، همانطور که ظریف هم گفته است این ایران است که در مذاکرات ژنو یک طرح جدید را پیشنهاد خواهد کرد. کاملا طبیعی است که وقتی چنین ابتکاری از جانب یک طرف روی میز گذاشته می شود آنچه باید توقع داشت این است که طرف مقابل بیشتر مایل به شنیدن جزئیات طرح ایران باشد. در چنین وضعیتی حتی می توان پیش بینی کرد که درباره ایده ایران نیز مذاکره جدی هم در این جلسه رخ نخواهد داد چرا که هیئت های مقابل مایل خواهند بود طرح ایران را به پایتخت های خود ببرند، آن را سرفرصت بررسی کنند، سپس در جلسات داخلی گروه ۱+۵ موضع خود را درباره آن هماهنگ نمایند و نهایتا در دور بعدی مذاکرات یا در مذاکرات کارشناسی موضع خود را به ایران اعلام نمایند.
مطابق این فرمول، خوش بینانه ترین حالت ممکن این است که ایران و گروه ۱+۵ بتوانند در دور بعدی مذاکرات –که ایران درخواست کرده در سطح وزرا باشد- به توافقی اولیه دست پیدا کنند.
به لحاظ شکلی نیز به نظر می رسد که مذاکرات ژنو دچار اشکال خواهد شد. طرف ایرانی اعلام کره است که دکتر ظریف فقط در جلسه افتتاحیه حضور خواهد داشت و ادوار دیگر مذاکرات در ژنو میان معاونین وزرا برگزار خواهد شد. این فرمول عملا به این معناست که برای کاترین اشتون که به لحاظ پروتکلی در سطح وزیر قرار دارد دشوار خواهد بود که در جلسه معاونین حاضر شود. این در حالی که اعضای گروه ۱۱+ اعلام کرده اند که از ریاست مذاکرات از دید آنها بر عهده اشتون است.
این احتمال وجود دارد که با این وضع موقعیت مذاکراتی اشتون در جلسه معاونین دچار ابهام شود و همین امر روند مذاکرات –بویژه روند هماهنگی های درونی گروه ۱+۵ را که بر عهده اشتون است- با دشواری هایی مواجه نماید.
بنابراین، احتمالا بیشترین دستاورد مذاکرات ژنو تبادیل یک سلسله ایده ها میان دو طرف، ارائه و توضیح یک طرح از سوی ایران و توافق روی نشست بعدی خواهد بود.
ش
وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران صبح امروز در صفحه فیس بود خود ابراز امیدواری کرده است که ظرف مذاکرات روزهای سه شنبه و چهارشنبه ۲۳ و ۲۳ مهر ۱۳۹۲ (۱۵ و ۱۶ اکتبر ۲۰۱۳) در ژنو میان دو هیئت ایران و ۱+۵، دو طرف بتوانند تا چهارشنبه درباره نقشه راهی برای رسیدن به توافق، تفاهم کنند.
این در حالی است که در مذاکرات روزهای سه شنبه و چهارشنبه دو طرف نخستین رویارویی مذاکراتی واقعی خود را خواهند داشت و توقع توافق میان دو تیم که برای نخستین بار همدیگر را ملاقات و در یک مذاکره واقعی شرکت می کنند چندان واقع بینانه نیست.
علاوه براین، همانطور که ظریف هم گفته است این ایران است که در مذاکرات ژنو یک طرح جدید را پیشنهاد خواهد کرد. کاملا طبیعی است که وقتی چنین ابتکاری از جانب یک طرف روی میز گذاشته می شود آنچه باید توقع داشت این است که طرف مقابل بیشتر مایل به شنیدن جزئیات طرح ایران باشد. در چنین وضعیتی حتی می توان پیش بینی کرد که درباره ایده ایران نیز مذاکره جدی هم در این جلسه رخ نخواهد داد چرا که هیئت های مقابل مایل خواهند بود طرح ایران را به پایتخت های خود ببرند، آن را سرفرصت بررسی کنند، سپس در جلسات داخلی گروه ۱+۵ موضع خود را درباره آن هماهنگ نمایند و نهایتا در دور بعدی مذاکرات یا در مذاکرات کارشناسی موضع خود را به ایران اعلام نمایند.
مطابق این فرمول، خوش بینانه ترین حالت ممکن این است که ایران و گروه ۱+۵ بتوانند در دور بعدی مذاکرات –که ایران درخواست کرده در سطح وزرا باشد- به توافقی اولیه دست پیدا کنند.
به لحاظ شکلی نیز به نظر می رسد که مذاکرات ژنو دچار اشکال خواهد شد. طرف ایرانی اعلام کره است که دکتر ظریف فقط در جلسه افتتاحیه حضور خواهد داشت و ادوار دیگر مذاکرات در ژنو میان معاونین وزرا برگزار خواهد شد. این فرمول عملا به این معناست که برای کاترین اشتون که به لحاظ پروتکلی در سطح وزیر قرار دارد دشوار خواهد بود که در جلسه معاونین حاضر شود. این در حالی که اعضای گروه ۱۱+ اعلام کرده اند که از ریاست مذاکرات از دید آنها بر عهده اشتون است.
این احتمال وجود دارد که با این وضع موقعیت مذاکراتی اشتون در جلسه معاونین دچار ابهام شود و همین امر روند مذاکرات –بویژه روند هماهنگی های درونی گروه ۱+۵ را که بر عهده اشتون است- با دشواری هایی مواجه نماید.
بنابراین، احتمالا بیشترین دستاورد مذاکرات ژنو تبادیل یک سلسله ایده ها میان دو طرف، ارائه و توضیح یک طرح از سوی ایران و توافق روی نشست بعدی خواهد بود.
ش
کد مطلب: 184119
