هم اندیشی - «جنگ جهانی در ماکت سوریه»

ویژه‌نامه «۲سال کشتار غرب درجنگ نیابتی سوریه»

جنگ داخلی سوریه درگیری میان ارتش سوریه وفادار به مردم این کشور و تروریست‌ها که قصد سرنگونی دولت دمشق را دارند ادامه دارد.

هم اندیشی به نقل از آنا، 2 سال از کشتار خونین در سوریه می‌گذرد، چندین هزار نفر از مردم سوریه و اطراف درگیر در این جنگ فرسایشی داخلی کشته شدند.

دولت سوریه درگیر یک «جنگ بین المللی در ماکت داخلی» است. چنانکه از چندین ملیت مختلف در این جنگ نیابتی در سوریه حضور دارند و کشورهای غربی بعضا حتی به اجیر کردن مزدور آموزش دیده برای مقابله با دولت قانونی سوریه اذعان کردند.

کارشناسان مسایل بین المللی اذعان دارند که هدف اصلی بحران سوریه و براندازی رژیم قانونی بشار اسد در این کشور زمین زدن ایران است.

چنانکه با قطع بازوهای منطقهای و جهانی ایران در عرصه سیاسی، دفاعی و اقتصادی جمهوری اسلامی ایادی کفر تلاش مذبوحانه دارند تا زمینه را برای محو جمهوری اسلامی و تنها حکومت مقاوم در جهان فراهم سازند.

در این نگاشته قصد آن است تا با بررسی و بازخوانی وقایع و رخدادهای سوریه، شیوه‌های نفوذ و مداخله دولت‌های بیگانه برای نابودی و حذف این متحد جمهوری اسلامی روشن شود.

درگیری های سوریه از تاریخ 15 مارس 2011 میلادی آغاز شد و در آوریل 2011 میلادی ارتش سوریه به سرکوب تروریست ها پرداخت. تروریست ها در حالی که در گروه های بزرگتر در حال شکل گیری بودند اما رهبری سازمان یافته ای نداشتند.دولت سوریه عامل ناآرامی ها و بحران های این کشور را تروریست های مسلح معرفی کرد که از طرف مزدوران خارجی حمایت می شدند.

در سایه فشارهای خارجی که به خصوص از سوی آمریکا و رژیم صهیونیستی صورت گرفت،اتحادیه عرب عضویت سوریه از این اتحادیه را لغو کرد و تحت فشار لابی آمریکایی و صهیونیستی در تاریخ 6 مارس 2013 میلادی یک کرسی به تروریست های سوریه موسوم به «ائتلاف ملی» اعطا کرد.اتحادیه عرب به منظور بررسی اوضاع سوریه،هیاتی متشکل از ناظران سیاسی در دسامبر سال 2011 به آن کشور اعزام کرد.این اتحادیه به منظور حل و فصل بحران سوریه «کوفی عنان» دبیر کل سابق سازمان ملل را به عنوان فرستاده ویژه سوریه انتخاب و تعیین کرد.

با تمام این ها اخراج سوریه از اتحادیه عرب چیز زیادی را در بحران سوریه تغییر نخواهد داد. سوریه کشوری است که با دیگر کشورهای جهان عرب متفاوت است و گمان نمی رود کنار زدن اسد و نظام فعلی حاکم، به سادگی ممکن باشد. آن چه که سوریه را از دیگر کشورهای عرب متمایز می سازد، عبارت است از چند نکته که در ذیل به آن اشاره می شود.

1- سوریه چندین دهه است که به عنوان یکی از خطوط مقدم دنیای اسلام و عرب در برابر رژیم صهیونیستی ظاهر شده است و خاندان اسد با توجه به نقش مهمی که در فرایند مقاومت علیه رژیم صهیونیستی از خود نشان داده اند یکی از محبوب ترین حاکمان دنیای عرب محسوب می شوند که دامنه محبوبیت آن ها را نمی توان فقط در سوریه محدود کرد. بسیاری از آحاد دنیای عرب نگاهی متفاوت به سوریه و خاندان اسد دارند که نمی توان آن ها را با «حسنی مبارک» دیکتاتور مخلوع مصر، «بن علی» دیکتاتور مخلوع تونس، «قذافی» دیکتاتور سابق لیبی ، «علی عبدالله صالح» دیکتاتور یمن و ... مقایسه کرد.

2- ابعاد و دامنه شورش هایی که این روزها در سوریه شاهد هستیم را نمی توان با شورش های مشابه در دیگر کشورهای عربی مقایسه کرد. واقعیت این است که سوریه کشوری است که در آن مذاهب و فرهنگ های گوناگونی در آن ساکن هستند و این شورش ریشه در نواحی جنوبی این کشور دارد و بخش های کلانی از کشور را شامل نمی شود، به عنوان مثال سیزده درصد جمعیت سوریه را مسیحی ها تشکیل می دهند و فرقه های دروزی و ... هم در این کشور ساکن هستند که نمی توان آن را شورشی تلقی کرد و آن ها بیشتر نقش تماشاگر را ایفاء می کنند.

3- بر خلاف کشورهای عربی شمال آفریقا و برخی نظام های حوزه خاورمیانه که هم اکنون با پروسه انقلاب مواجه هستند و انقلاب در این کشورها ریشه داخلی دارد، بحران سوریه نشات گرفته از برخی مولفه ها و عوامل خارجی است و ریشه های آن را می توان در خارج از مرزهای سوریه تحلیل و ارزیابی کرد. آغاز شورش ها از مناطق همجوار با اردن مسئله ای نیست که به سادگی از کنار آن گذر کرد. اردنی ها نقش به سزایی در تحریک و مسلح سازی تروریست های شهر مرزی درعا داشتند و هم اکنون نیز این نقش را ایفا می کنند.

4- پیوستگی و روابط درون حکومتی سیاسیون، نیروهای امنیتی و نظامیان در سوریه به گونه ای نیست که بتوان مدل تونس و یا مصر و یمن را بر آن متصور شد. در واقع حکومت حاکم بر سوریه ائتلافی است از سازمان های امنیتی، ارتش و سیاسیون که نمی توان به سادگی مقدمات گسست آن ها را فراهم کرد. اینکه چند ماه بعد از وقوع شورش در سوریه هنوز هیچ شکافی در بدنه ارتش بوجود نیامده ناشی از همین مسئله است و گمان نمی رود این شکاف به سادگی بوجود آید.

بحران سوریه تا اواخر سال 2011 ادامه داشت تا این که گروه های تروریستی دامنه ناآرامی ها را به دمشق و حلب بزرگترین شهرهای سوریه کشاندند.حوادثی مانند بمب گذاری های انتحاری که در دمشق پایتخت این کشور اتفاق می افتاد،نشان دهنده افزایش نفوذ گروه های تروریستی «جبهه النصره» بود تا اینکه حزب الله در جهت حمایت از ارتش سوریه وارد عمل شد.

در اواسط سال 2012 میلادی دامنه جنگ در سوریه به دمشق کشیده شد و درگیری های شدیدی در حلب شکل گرفت و در اوایل سال 2013 میلادی این جنگ به بن بست کشیده شد و دو طرف پیشرفت های محدودی داشتند.

«محمد ریاض شقفه»، رهبر تبعیدی گروه می‌گوید که اخوان‌المسلمین در پی دگرگونی مسالمت‌آمیز و دموکراتیکی است که به جای حکومت خودکامه فعلی نظامی تکثرگرا را بنا نهد، نظامی که اخوان‌المسلمین می‌تواند در آن شعارهای اسلامی خود را در معرض رای آزادانه مردم قرار دهد.

این کمیته در سپتامبر 2011 و از میان گروه‌های سیاسی مخالف درون خود سوریه تشکیل شده‌است. منادی دگرگونی مسالمت‌آمیز است، با مداخله نظامی مخالفت می‌کند و علی‌الظاهر معتقد است اعضای حکومت فعلی می‌توانند در دوران گذار نقش مثبتی ایفا کنند.بنا به گفته این اعضای کمیته، آنان نگران این هستند که سرنگونی حکومت موجب آشوب در کشور شود.حسن عبدالعظیم، از شخصیت‌های باسابقه مخالف می‌گوید: «ما مداخله خارجی را رد می‌کنیم و به زعم ما خطر آن به اندازه جنگ داخلی است. ما هر دوی آن‌ها را مردود می‌دانیم».

نیروی موسوم به «ارتش آزاد سوریه» در ماه اوت سال 2011 توسط گروهی از نظامیان فراری و با هدف تلاش برای سرنگونی حکومت بشار اسد تشکیل شد.
هم چنین در ژانویه 2012 اعلام شد؛ افسران برجسته جدا شده از ارتش خود را برای تشکیل شورای فرماندهی نظامی آماده می‌کنند. سرهنگ ریاض الاسد، رهبر ارتش آزاد سوریه و ژنرال مصطفی احمد شیخ از افسران برجسته ارتش سوریه، فرماندهی این شورا را برعهده می‌گیرند.

این شورا با گرد هم آمدن گروه‌های متفاوتی از مجموعه اپوزیسیون از نیمه دوم 2011 و در ترکیه آغاز به کار کرده‌است. «برهان غلیون»، رئیس شورا می‌گوید که این شورا «نیروهای اپوزیسیون را متحد می‌کند». شورای ملی سوریه ائتلافی از هفت گروه مخالف حکومت سوریه‌است که با هدف ارائه جایگزینی معتبر برای حکومت بشار اسد تشکیل شده‌است.

«سلاح های شیمیایی» بهانه غرب برای اقدام علیه سوریه

کشورهای غربی مخالف سوریه پس از مشاهده ناکامی های تروریست های مسلح در این کشور تلاش کردند با طرح ادعاهایی واهی مبنی بر استفاده دولت سوریه از سلاح های شیمیایی دمشق را تحت فشار قرار دهند و موازنه را علیه دولت «بشار اسد» و به نفع تروریست ها تغییر دهند.بار دیگر طرح ادعای وجود سلاح های کشتار جمعی در سوریه و استفاده از آنها در دستور کار مقام های غربی و رسانه های وابسته به آن قرار گرفته است.

در همین زمینه «چاک هیگل» وزیر دفاع آمریکا در جریان سفرش به ابوظبی پایتخت امارات متحده عربی مدعی شد: دولت سوریه احتمالا میزان اندکی از سلاح شیمیایی استفاده کرده است.

پس از انتشار این بیانیه کاخ سفید ،وزارت امور خارجه انگلیس هم اعلام کرد که اطلاعاتی محدود به دست آورده که حاکی از استفاده سلاح شیمیایی از جمله گاز سارین توسط دولت سوریه است.

«دیوید کامرون» نخست وزیر انگلیس با حمایت از ادعاهای آمریکا در این زمینه ادعا کرد:شواهد رو به افزایش از استفاده دولت سوریه از سلاح شیمیایی علیه تروریست ها حکایت می کند.

«باراک اوباما» رئیس جمهوری آمریکا هم در تازه ترین موضع گیری خود با بیان اینکه تسلیحات شیمیایی قاعده بازی در مورد سوریه را تغییر می دهد مدعی شد:اگر استفاده سوریه از سلاح های شیمیایی ثابت شود،سیاست آمریکا در مورد دمشق تغییر می کند.

اما طرح ادعاهایی مبنی بر استفاده سوریه از سلاح های شیمیایی همیشه با واکنش دولت دمشق رو به رو بوده و از سوی آنها رد شده است.در همین زمینه ،«عمران الزعبی» وزیر اطلاع رسانی سوریه در سفرش به مسکو ادعاهای واهی آمریکا و انگلیس در مورد کاربرد سوریه از سلاح های شیمیایی را تکذیب کرد و گفت که این اهرم غرب برای فشار بر دمشق است.

این در حالی است که در روزهای اخیر امریکا با همکاری انگلیس و خط دهی رژیم صهیونیستی خط حمله به سوریه را در پیش گرفته و در همین راستا جنگ روانی و رسانه‌ای گسترده ای را آغاز کرده اند./خ