هم اندیشی - قرائت آموزشی سوره «کافرون»/صوت

کافران از پیامبر خواستند تا در عبادت معبودان یکدیگر نرمش نشان دهند؛ ایشان نیز با لحن کوبنده سوره «کافرون» بر جدایی مسیر اسلام و شرک تأکید کردند. ترتیل آموزشی استاد «خلیل‌الحُصَری» راهی مناسب برای آموختن قرائت صحیح این سوره است.

هم اندیشی به نقل از فارس-گروه فعالیت‌های قرآنی: سوره مبارکه «کافرون» یکصدونهمین سوره از قرآن کریم است که در مکه و درباره گروهی از کافران که پیشنهاد پرستش نوبه‌ای خداوند و بت‌ها را توسط خود و پیامبر به ایشان دادند نازل شده است.

امروز نیز در ادامه آموزش قرائت صحیح قرآن کریم در خبرگزاری فارس، ابتدا به قرائت ترتیل آموزشی استاد «محمود خلیل‌الحُصَری» از این سوره گوش فرا می‌دهیم و سپس به توضیحانی کوتاه درباره محتوای آن خواهیم پرداخت.

قرائت آموزشی سوره مبارکه «کافرون» توسط استاد «محمود خلیل‌الحصری»

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ؛ به نام خداوند رحمتگر مهربان

قُلْ یَا أَیُّهَا الْکَافِرُونَ؛ بگو اى کافران/ ۱

لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ؛ آنچه مى‏پرستید نمى‏پرستم/ ۲

وَ لَا أَنتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ؛ و آنچه مى‏پرستم شما نمى‏پرستید/ ۳

وَ لَا أَنَا عَابِدٌ مَّا عَبَدتُّمْ؛ و نه آنچه پرستیدید من مى‏پرستم/ ۴

وَ لَا أَنتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ؛ و نه آنچه مى‏پرستم شما مى‏پرستید/ ۵

لَکُمْ دِینُکُمْ وَلِیَ دِینِ؛ دین شما براى خودتان و دین من براى خودم/ ۶

خداوند در عبادت شریکی ندارد

با توجه به اینکه طبق آیه «وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ لَیَقُولُنَّ اللَّهُ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَکْثَرُهُمْ لَا یَعْلَمُونَ؛ و اگر از آنها بپرسى چه کسى آسمان‌ها و زمین را آفریده است مسلماً خواهند گفت‏ خدا، بگو ستایش از آن خداست ولى بیشترشان نمى‏دانند»؛ کفار نیز خداوند را خالق جهان می‌دانند؛ اما بت‌ها را به عنوان واسطه خود و خدا عبادت می‌کنند؛ این سوره بر این تفکر جاهلی خط بطلان می‌کشد و مسئله توحید در عبادت را مطرح کرده و عبادت را فقط مخصوص خداوند یکتا می‌داند.

لحن سوره کافرون، تحقیر و تهدید است نه صلح با کافران

گاهى چنین تصور شده که، آخرین آیه این سوره که مى‌گوید: «آئین شما براى خودتان، و آئین من براى خودم» همان مفهوم «صلح کل» را دارد، و به آنها اجازه مى‌دهد بر آئینشان بمانند؛ چرا که اصرار بر پذیرش آئین اسلام نمى‌کند! ولى، این پندار بسیار سست و بى اساس است، زیرا لحن آیات به خوبى نشان مى‌دهد؛ این تعبیر، نوعى تحقیر و تهدید است، یعنى آئین شما ارزانى خودتان باد! و به زودى عواقب نکبت‌بار آن را خواهید دید، شبیه آنچه در آیه ۵۵ سوره «قصص» آمده: «وَ إِذا سَمِعُوا اللَّغْوَ أَعْرَضُوا عَنْهُ وَ قالُوا لَنا أَعْمالُنا وَ لَکُمْ أَعْمالُکُمْ سَلامٌ عَلَیْکُمْ لا نَبْتَغِی الْجاهِلینَ؛ مؤمنان، هرگاه سخن لغوى را بشنوند از آن روى مى‌گردانند، و مى‌گویند: اعمال ما براى ما و اعمال شما براى خودتان، سلام بر شما (سلام وداع و جدائى) ما طالب جاهلان نیستیم»!

شاهد گویاى این مطلب، صدها آیه قرآن مجید است که شرک را در تمام اشکالش مى‌کوبد، از هر کارى منفورتر مى‌شمرد، و گناهى نابخشودنى مى‌داند.

آنچه در این سوره آمده، در واقع بیانگر این واقعیت است که، توحید و شرک دو برنامه متضاد و دو مسیر کاملاً جدا هستند که هیچ شباهتى با یکدیگر ندارند، توحید، انسان را به خدا مربوط مى‌سازد، در حالى که شرک او را از خدا بیگانه مى‌کند.

توحید، رمز وحدت و یگانگى در تمام زمینه‌ها است، در حالى که شرک، مایه تفرقه و پراکندگى در همه شؤون است.

توحید، انسان را از عالم ماده و جهان طبیعت بالا مى‌برد، و در ما وراى طبیعت به وجود بى انتهاى الهى پیوند مى‌دهد، در حالى که شرک، انسان را در چاه طبیعت سرنگون مى‌سازد، و به موجودات محدود، ضعیف و فانى پیوند مى‌دهد.
/خ