هم اندیشی - تغییر رویکرد در قبال غرب برای کاهش فشارها؛ خیالی خوش و تعبیر نشدنی

تغییر رویکرد در قبال غرب برای کاهش فشارها؛ خیالی خوش و تعبیر نشدنی

آمریکا و کشورهای غربی اصرار دارند که ایران جهت گیری خود را در سیاست های کلان تغییر دهند، این گزاره ایست که برخی معتقدند با تحقق آن، رویکرد غرب در مواجهه با ایران نیز تغییر خواهد کرد و مانع تراشیهای این سالها پایان خواهد پذیرفت. رویکردی که به گمان برخی با اتکا به نتایج انتخابات اخیر ایران می توان آنرا عملیاتی کرد.

به گزارش هم اندیشی به نقل از رجانیوز، در همین راستا، باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا در گفتگویی با اشاره به انتخابات ایران مدعی شد: در داخل ایران عطشی برای تعامل مثبت‌تری با جامعه جهانی وجود دارد.فکر می‌کنم که این احتمال هست که ایران تصمیم بگیرند تا پیشنهاد ما برای تعاملی اساسی و با محتوا را بپذیرند.

اما آیا این همه ماجرا و راهکار پایان یافتن فشارها علیه ایران است؟ رصد تحلیل رسانه های غریبی هلاف این را اثبات میکند و از تدارک این کشورها برای فشارهای بیشتر، آنهم با پیش فرض جواب گرفتن از فشارهای قبلی حکایت دارد.سایت خبری بی بی سی فارسی در تحلیلی درباره انتخابات ایران می نویسد: حالا دنیای بیرون سطح انتظارات را به شکلی طبیعی بالا خواهد برد و فشار بیشتری روی جمهوری اسلامی خواهد گذاشت تا از ایران امتیاز بگیرد و فشار تحریم هایش را با فشار ناشی از مطالبات ایجاد شده در نزد ناظران، به نفع خود، در هم بیامیزد.

این در حالی است که بیش از این خبرگزاری آسوشیتدپرس از احتمال تشدید تحریم ها برای کسب آنچه که امتیاز واقعی می خواند خبر داده بود.این خبرگزاری به نقل از یک مقام آمریکایی نوشت: اگر انتخاب روحانی محصول تحریم هاست چرا باید تحریم ها را کاهش داد.

آسوشیتدپرس همچنین در ادامه آورده است: « انتخاب روحاني اين بحت ها را در آمريكا پديد آورده است كه آيا اكنون زمان كاهش تحريم ها فرارسيده است و آيا با اين كار تهران آنچه را واشنگتن ادامه روند توليد سلاح هسته اي مي نامد، متوقف مي كند يا خير».

چند مقام امریکایی نیز که با این خبرگزاری گفت وگو کرده کرده اند می گویند امریکا زمانی تحریم ها را لغو خواهد کرد که ایران یک امتیاز واقعی در حوزه هایی که مدنظر امریکاست، ارائه کند.

در همین حال رییس اندیشکده مطالعات خاور نزدیک آمریکا در مقاله ای با اشاره به روی کارآمدن حسن روحانی نوشت: برای غرب امتیازهایی که رئیس جمهور جدید می دهد مهم است نه خود او.
مایکل سینک در مقاله ای که روز ۳۰ خرداد در روزنامه واشینگتن پست منتشر شده می نویسد: «دولت اوباما نمي تواند اين احتمال را رد كند كه فشار بين المللي بر ايران در نهايت نوعي از تغيير را كه به دنبالش بوده به وجود آورده است، اما همچنين نمي تواند خطر كند و فشارهايي را كه با زحمت زياد عليه ايران تجميع كرده است صرفا به دليل اميدواري و گمانه زني تخفيف دهد».

سینک در ادامه با نگارش جملات قابل تاملی می نویسد زمانی آمریکا می تواند به روحانی اعتماد کند که او در برخی مسائل بتواند تغییراتی ایجاد کند.: «روحاني يابد كه تيم مذاكره كننده هسته اي به رياست سعيد جليلي را تغيير دهد، رهبران مخالفان را از حبس خانگي آزاد كند و تصميم هايي درخصوص سياست ايران در ارتباط با مسائل راهبردي مانند سوريه اتخاذ كند، اين امر ممكن است نشانه اي باشد از اينكه به او اختيارات بيشتري داده شده است. در غير اين صورت، روحاني ممكن است يا درنبردهاي قدرت با نخبگان متعدد گرفتار شود يا بدتر اينكه ارتقاي مقام او ممكن است صرفا با هدف به انحراف كشاندن اذهان باشد».

سینک در پایان به دولت امریکا توصیه می کند تا زمانی که روحانی یک امتیاز واقعی روی میز نگذاشته از فشارها کم نکند. او در این باره نوشت: «تا زماني كه ايران تمايلي براي عمل به تعهدات بين المللي در خصوص برنامه هسته اي، حمايت از تروريسم و ساير فعاليت ها نداشته باشد،سياست بنيادين آمريكا نبايد تغيير كند حتي در صورتي كه دولت آمريكا دست خود را به سوي روحاني دراز كند و به دنبال گشايش هاي ديپلماتيك جديد باشد در حقيت تا زماني كه ايران نرم نشود و انعطاف نشان ندهد. سياست آمريكا بايد همچنان محكم تر شود.»

هر چند مقامات آمریکایی تلاش دارند انتخابات را از دریچه آرزوهای خود ببینند ولی آنچه که تاکنون بارها ثابت شده است ، این معنا را می رساند که هر گونه سازش در برابر زیاده خواهی غربی ها، نه تنها حداقل خواسته های کشورهای سازشکار را برآورده نمی کند بلکه غرب را در مطالبه گری خود، تشویق می کند.نمونه مشهود مطالبه گری غرب در برابر سازش کشورها، اتفاقاتی است که در ترکیه در حال وقوع است.

دولت اردوغان در سالهای گذشته، هم‌راستا با سیاست کشورهای غربی در خاورمیانه نقش آفرینی کرده است. با این حال آشوب ها و اعتراضات اخیر در این کشور بهانه ای شد تا این کشورها، دولت اسلامگرای اردوغان را تضعیف کنند. موضوعی که به صراحت مورد انتقاد نخست وزیر ترکیه نیز قرار گرفت وی از آن به "بی وفایی" این کشورها یاد کرد.

به نظر می رسد آنچه از آن به عنوان امتیاز بیشتر وتغییر رویکرد در ایران یاد می شود نیز نتواند غرب را به تغییر رفتار در قبال ایران وادار کند، چرا که قطعا این تغییر هر چه باشد، به مدلی بیش از آنچه که ترکیه در جهت همگرایی با غرب تلاش کرده به آن برسد، نخواهد رسید. اما تجربه ترکیه و رفتار این روزهای غرب با آن نشان داد، آنچه واضح است اینکه حتی آن میزان از همگرایی نیز غرب را راضی نخواهد کرد، چرا که این اساس حاکمیت رویکرد اسلام گرایانه در عرصه اداره کشور است که عرب و امریکا خواهان حذف آن است. بر همین اساس شاید ایده تغییر رویکرد و تلاش برای همگرایی با غرب یکی از ساده انگارانه ترین شیوه هایی باشد که پس از انتخابات برای آن فضاسازی می شود و حال آنکه به نظر می رسد خط و نشانهای غرب به گمان موثر بودن فشارها علیه ایران پس از انتخابات پر رنگ تر شده است.
/خ