سوریه از مارس سال 2011 درگیر منازعه‌ای شدید و خونین شده است و چشم‌انداز حل و فصل منازعه که اکنون به جنگ داخلی تمام‌عیار تبدیل شده است، بسیار دلسرد کننده است. بدترین پیامد برای سوریه آن است که این کشور چندپاره شود و به یک دولت ناکام تبدیل شده که در آن دمشق هیچ تسلطی بر سرزمین‌های خود ندارد. در چنین سناریویی چسبی که بخش‌های مختلف کشور را کنار یکدیگر نگاه می‌داشت، بیش از آن چسبندگی ندارد. ارتش درهم شکسته سوریه، و نیز ذخایر قابل توجه تسلیحات متعارف و غیرمتعارف این کشور تحت فرماندهی واحد نیستند. هم‌زمان، ترکیبی از گروه‌های مخالف مسلح کنترل بر کشور را با استفاده از خطوط فرقه‌ای و قبیله‌ای تقسیم بندی و کنترل خواهند کرد. در چنین فضایی، خشونت فرقه‌ای شایع و اعمال مجازات برای انتقام گرفتن از حکومت پیشین، همه‌گیر می‌شود. عملی شدن این سناریو باعث شکل گرفتن یک خلأ شده برای جهادی‌های مسلح در دیگر نقاط دنیا پایگاهی امن در سوریه فراهم می‌آورد.
چنین ناآرامی در مرزهای سوریه باقی نخواهد ماند. خشونت، ناآرامی و خشونت تلافی‌جویانه به‌راحتی در لبنان، به‌ویژه با توجه به دخالت حزب‌الله در جنگ داخلی سوریه، منتشر خواهد شد. خشونت همچنین می‌تواند به‌راحتی در کشورهای همسایه یعنی اردن، ترکیه و عراق، یعنی جایی که اکنون یک میلیون سوری پناهنده شده‌اند، گسترش پیدا کنند. اسرائیل نیز درگیر نزاع در سوریه خواهد شد چرا که تسلیحات تخریب جمعی سوری و سیستم‌های پرتاب آن در دسترس گروه‌های تروریستی قرار خواهد گرفت. در چنین فضایی قدرت‌های منطقه‌ای به این احساس می‌رسند که باید از منافع خود صیانت کرده آنها را پیش ببرند. بنابراین ترکیه ممکن است یک منطقه حائل در داخل سوریه ایجاد کند در حالی که ایران می‌کوشد با استفاده از این منازعه خواسته‌های خود را در منطقه پیش ببرد. چنین سناریویی منفی بسیار محتمل شده است، چرا که احتمال رسیدن به یک مصالحه سیاسی یا پیروزی قعطی و کامل برای یک طرف، بسیار اندک شده است. بلکه اسد یا حامیان او یعنی حزب‌الله و ایران موفق خواهند شد و شورشیان را شکست می‌دهند یا در غیر این صورت اسد از قدرت کنار گذاشته خواهد شد. در هرکدام از این سناریو‌ها، باید انتظار ادامه و استمرار نزاع داخلی و خشونت فرقه‌ای را داشت.
انتهای پیام/ ن
