قطب الدّین شیرازی می‌تواند الگویی برای جوان امروز باشد
رهبر معظم انقلاب اسلامی :سعى کنید این شخصیّتهاى برجسته را به‌عنوان الگوهایى براى نسل جوانِ امروزِ ما معرفى کنید که جوان امروز بداند که می‌تواند الگویش این باشد. هیچ لزومى ندارد که ما یک شخصیّت را از اعماق تاریکى‌هاى قرون وسطاى اروپا بکشیم بیرون، او را به‌عنوان یک شخصیّت معرّفى کنیم. اینها [الگو] هستند.
به گزارش هم اندیشی کنگره‌ی بین‌المللی علامه حکیم قطب الدّین شیرازی با حضور شخصیتهای مختلفی از سراسر کشور و با حضور مهمانان خارجی در شیراز آغاز به کار کرده است.
رهبر معظم انقلاب پیامی به این کنگره صادر فرمودند که متن پیام برگرفته از سخنان ایشان در تاریخ ۱۳/۹/۱۳۹۱ در دیدار دست اندرکاران برگزاری کنگره بین المللی علامه حکیم قطب الدّین شیرازی بیان شده است و از سوی آیت الله ایمانی نماینده ولی فقیه در استان فارس و امام جمعه شیراز در این کنگره قرائت شد.
حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در پیام خود با تاکید بر ضرورت تبیین دوران شکوفایی علمی در کشور و همچنین معرفی شخصیتهای برجسته به عنوان الگو برای نسل جوانِ امروز افزودند: با وجود این الگوها، لزومی ندارد که ما افرادی را از اعماق تاریکی‌های قرون وسطای اروپا بیرون بکشیم و آنانرا به عنوان یک شخصیت معرفی کنیم.
علامه حکیم قطب الدّین شیرازی کیست؟
قطب‌الدین محمود بن ضیاء الدین مسعود بن مصلح کازرونی شیرازی دانشمند بزرگ ایران در قرن هفتم هجری است. قطب الدین به سال ۶۳۴ هجری در شیراز ولادت یافت و از خردی نزد پدربه تحصیل علم طب پرداخت. تا چهارده سالگی همه چیز به خوبی در گذر بود تا اینکه پدر وی از بیماری سختی درگذشت.
مدتی به جای پدر در دارالشفا به مداوای بیماران پرداخت. تا سن ۲۴ سالگی در شیراز بود و بعد از آن برای ادامه تحصیل شیراز را ترک کرد. در ابتدا راهی مراغه شد و به خدمت خواجه نصیرالدین طوسی رسید، سپس به اصفهان رفت، پس از آن عازم بغداد و قونیه شد.
در قونیه شاگردان وی و استادان با مشاهده معلومات وی به او لقب «علامه« دادند و از این زمان به بعد به علامه قطب الدین شیرازی معروف شد. به خواهش معین الدین پروانه، وزیر معروف سلجوقیان منصب قضاوت دو شهر معروف سیواس و ملاطیه را پذیرفت. در سال ۶۸۱ ه.ق به عنوان سفیر صلح به سفارت مصر رفت و به جنگ بین ایلخانان مغول و فرمانروایان مسلمان مصر پایان داد.
پس از آن با اصرار از قضاوت استعفا داده، به تبریز رفت و تا پایان عمر که چهارده سال به طول انجامید در انزوا مشغول کتابهایش گشت. در فلسفه بر حکمت اشراق سهروردی شرحی روان نوشت به طوریکه بعدها مورد استفاده بزرگان فلسفه از جمله ملاصدرا قرار گرفت. شرحی بر بخش سوم کتاب مفتاح العلوم به نظم در سی و دو هزار بیت به رشته تحریر درآورده است.
علاقه علامه به زبان فارسی باعث شد تا چهار کتاب از بهترین آثار خود را به زبان و خط فارسی بنویسد، مانند دائره المعارف علمی به نام دره التاج لغره الدباج، تحفه شاهی، نهایه الادراک و رساله اختیارات. وی رباب را با مهارت می نواخت و در بازی شطرنج استاد بود. از خط خوب بهره کافی داشت و شعرهای وی به زبانهای عربی و فارسی بسیاری از اهل ادب را متحیر می ساخته است.
قطب الدین ۷۶ سال زندگی کرد و در ماه رمضان سال ۷۱۰ ه.ق در تبریز وفات یافت.
بنا به وصیت وی او را در قبرستان چرنداب به خاک سپردند.
رهبر معظم انقلاب پیامی به این کنگره صادر فرمودند که متن پیام برگرفته از سخنان ایشان در تاریخ ۱۳/۹/۱۳۹۱ در دیدار دست اندرکاران برگزاری کنگره بین المللی علامه حکیم قطب الدّین شیرازی بیان شده است و از سوی آیت الله ایمانی نماینده ولی فقیه در استان فارس و امام جمعه شیراز در این کنگره قرائت شد.
حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در پیام خود با تاکید بر ضرورت تبیین دوران شکوفایی علمی در کشور و همچنین معرفی شخصیتهای برجسته به عنوان الگو برای نسل جوانِ امروز افزودند: با وجود این الگوها، لزومی ندارد که ما افرادی را از اعماق تاریکی‌های قرون وسطای اروپا بیرون بکشیم و آنانرا به عنوان یک شخصیت معرفی کنیم.
علامه حکیم قطب الدّین شیرازی کیست؟
قطب‌الدین محمود بن ضیاء الدین مسعود بن مصلح کازرونی شیرازی دانشمند بزرگ ایران در قرن هفتم هجری است. قطب الدین به سال ۶۳۴ هجری در شیراز ولادت یافت و از خردی نزد پدربه تحصیل علم طب پرداخت. تا چهارده سالگی همه چیز به خوبی در گذر بود تا اینکه پدر وی از بیماری سختی درگذشت.
مدتی به جای پدر در دارالشفا به مداوای بیماران پرداخت. تا سن ۲۴ سالگی در شیراز بود و بعد از آن برای ادامه تحصیل شیراز را ترک کرد. در ابتدا راهی مراغه شد و به خدمت خواجه نصیرالدین طوسی رسید، سپس به اصفهان رفت، پس از آن عازم بغداد و قونیه شد.
در قونیه شاگردان وی و استادان با مشاهده معلومات وی به او لقب «علامه« دادند و از این زمان به بعد به علامه قطب الدین شیرازی معروف شد. به خواهش معین الدین پروانه، وزیر معروف سلجوقیان منصب قضاوت دو شهر معروف سیواس و ملاطیه را پذیرفت. در سال ۶۸۱ ه.ق به عنوان سفیر صلح به سفارت مصر رفت و به جنگ بین ایلخانان مغول و فرمانروایان مسلمان مصر پایان داد.
پس از آن با اصرار از قضاوت استعفا داده، به تبریز رفت و تا پایان عمر که چهارده سال به طول انجامید در انزوا مشغول کتابهایش گشت. در فلسفه بر حکمت اشراق سهروردی شرحی روان نوشت به طوریکه بعدها مورد استفاده بزرگان فلسفه از جمله ملاصدرا قرار گرفت. شرحی بر بخش سوم کتاب مفتاح العلوم به نظم در سی و دو هزار بیت به رشته تحریر درآورده است.
علاقه علامه به زبان فارسی باعث شد تا چهار کتاب از بهترین آثار خود را به زبان و خط فارسی بنویسد، مانند دائره المعارف علمی به نام دره التاج لغره الدباج، تحفه شاهی، نهایه الادراک و رساله اختیارات. وی رباب را با مهارت می نواخت و در بازی شطرنج استاد بود. از خط خوب بهره کافی داشت و شعرهای وی به زبانهای عربی و فارسی بسیاری از اهل ادب را متحیر می ساخته است.
قطب الدین ۷۶ سال زندگی کرد و در ماه رمضان سال ۷۱۰ ه.ق در تبریز وفات یافت.
بنا به وصیت وی او را در قبرستان چرنداب به خاک سپردند.
کد مطلب: 147779
مرجع : شیراز نا
