دوباره به حاتمی کیا حمله می کنند این روشنفکران...
هم اندیشی:این روزها موج جدید حمله به آژانس شیشهای شروع شده است؛ موج جدیدی که به بهانه فیلم سیاسی دست به تخریب این فیلم زده است.
به گزارش هم اندیشی،وقتی پس از موفقیت آژانس شیشهای در سال ۱۳۷۷ که در جشنواره فجر آن سال بسیاری از جایزهها را ربود، روزنامه همشهری در گفتوگویی با حاتمیکیا میپرسد: آقای حاتمی کیا! چرا شما از هنر دور شدهاید و از موضوعاتی مثل عدالت صحبت می کنید؟
دوری از هنر و نزدیکی به عدالت مسالهای جالب توجه است؛ آیا هنر نباید در عرصه عدالت و سخن گفتن از عدالت قدم بردارد؟
این روزها اما موج جدید حمله به آژانس شیشهای شروع شده است، موج جدیدی که به بهانه فیلم سیاسی دست به تخریب این فیلم که بارها به عنوان یکی از ماندگارترین فیلمهای سینمایی تاریخ سینمای ایران و سینمای دفاع مقدس بوده است، منجر شده است.
از جمله اینها سخنان اخیر سازنده فیلم تقبیح شده «فرزند صبح» است که گفته «آژانس شیشهای» فیلم پرحرفیست، فیلمی پر از روضهخوانی و ننه من غریبم بازی! همین جنبه هم باعث میشود که فیلم ابتر بماند.
وی همچنین میگوید: «آژانس شیشه ای» درباره آدمیست که ما جنسش را به خوبی میشناسیم و میدانیم که آدمهای اینگونه، این قدر حرف نمیزنند و غالبا ساکتند. فیلم از این منظر، اثری لوس است که تاثیر نمیگذارد.
بسیاری این روزها با نگاهی به حمله اخیر جریان روشنفکری سینمای ایران به فیلم «آژانس شیشهای» به یاد یادداشت ابراهیم حاتمیکیا در تحسین فیلم «یه حبه قند» میافتند که نوشته بود: خیر ببینی آقا سیدرضای میرکریمی. کامات شیرین. اگر این حَبّه قندت نبود، یادمان میرفت کجایی هستیم و با کامِ تلخ در صفِ سفارتِ خرسنشان ایستاده بودیم تا از سرزمین همیشه آفتابمان به جبرِ همکار تلخمزاج، همه مهر دروغ بر پیشانی، متقاضی پناه به سرزمین همیشه ابری بگیریم.
سخنی که به کام جریان روشنفکری سینمای ایران تلخ آمد و همه از آن به تلخی یاد کردند؛ معززینیا آن را « یکی از تأسفآورترین متنهای زندگیاش» خواند و بسیاری حاتمیکیا را «حسود» خواندند.
چرا زمانی که حاتمیکیا به خاطر فیلم «گزارش یک جشن» به عزیزکرده نشریات سینمایی و رسانههای روشنفکری تبدیل شده بود، اینک و بار دیگر به بهانههای گوناگون و به اسم «آژانس شیشهای» مورد حمله و هجمه قرار گرفته است.
شاید باید جواب را در «چ» جستوجو کرد، فیلمی که این روزها خبرهای آن بسیاری از دوستداران سینمای حاتمیکیا و سینمای انقلاب و دفاع مقدس را شاد کرده است.
و شاید به بازگشت سینمای حاتمیکیا به همراهی هنر با عدالت و انقلاب دانست؛ دو عنصری که به زعم جریان روشنفکری در تباین کامل با یکدیگر هستند.