هم اندیشی - برنده و بازنده یقه گیری های سیاسیون کیست؟

کنفرانس خبری دیروز هم صحنه مشاجرات سیاسی احمدی نژاد با دیگر مسئولین بود، مشاجراتی که تنها به ضرر ملت تمام خواهد شد.

به گزارش هم اندیشی، بازی های سیاسی و دعوای سیاسیون همواره یک نتیجه ثابت داشته است و آن هم دودی بوده که در چشمان مردم رفته و آسیبی بوده که به جمهوری اسلامی خورده است؛ این قاعده نیز رئیس جمهور و رئیس مجلس و شهردار و ... نمی شناسد و همه در آن ید طولایی دارند.

نشست خبری دیروز رئیس جمهور که می توان حواشی آن را پر رنگ تر از متن آن دانست نیز در همان پازل دعواهای سیاسی رفت و «شد آن چه شد(!)» البته نمی خواهیم بگوییم که اینجا تنها احمدی نژاد مقصر است یا فلانی؛ شاید فردا ما نیز متهم شویم که جز تخریب؛ کاری نمی کنیم ولی دغدغه ما از نوشتن این جریده تنها دلسوزی برای نظام مقدس جمهوری اسلامی و مردمی است که برای حفظ آن خون ها داده اند.

سیاسیون باید بدانند که از دعوا های آنها نه آبی برای نظام گرم می شود و نه نانی برای ملت از تنور بیرون می آید و نتیجه اش می شود تعطیلی بازار و هرج و مرج سودجویان که مترصد فرصت اند.

وقتی از یک طرف لاریجانی می گوید تحریم ها هیچ تاثیری بر اقتصاد ندارد و دولت را ناکارآمد می داند و می گوید: «هیچ‌وقت در اقتصاد روش‌های رابین‌هودی جواب نمی‌دهد و وقتی که نقدینگی در کشور را بالا می‌بردند باید به این موضوع فکر می‌کردند، حالا هم باید با مردم گفت‌وگو کرد و آرام‌آرام شرایطی را به وجود آورد تا به سمت تولید پیش رفت» و با کنایه تلویحی به دولت می گوید: «اما این اراده باید وجود داشته باشد .» یعنی اراده‌ای از سوی دولت وجود ندارد.

نتیجه این گفتگوها چه می شود؟ اینکه آقای احمدی نژاد در جواب او به خنده می گوید :« اگر تحریم ها اثر ندارد؛ خب لابد تصمیمات ایشان اثر دارد. بعضی‌ها فقط موقع خوشی هستند. من احترام زیادی برای ایشان قائلم ولی بالاخره ایشان که می‌داند وضع چه خبر است و نفت چقدر فروش می‌رود و چطور بانک مرکزی دارد برای جابه‌جایی ارز و تأمین نیازهای کشور تلاش می‌کند.»

و یا به بهانه اشتباه بودن یک خبر از یک رسانه یکی نهادهای مهم فرهنگی‌نظامی را زیر سوال ببریم که :«من متأسفانه مصاحبه ایشان]لاریجانی[ را با خبرگزاری وابسته به یک نهاد نظامی دیدم که همه‌اش علیه دولت بود. یک خبرگزاری که وابسته به یک نهاد امنیتی است نباید ورود کند به مسائل سیاسی.» و در نتیجه اش آن نهاد را بر علیه خود به جنب و جوش وا داریم.

نتیجه این کش مکش های سیاسی چه می شود؟ اینکه دشمنان نظام خیال بکنند واقعا در مملکت خبری شده است که رئیس دو قوه این چنین به جان هم پریده اند؛ فارق از این ماجرا که این تنها یقه گیری های سیاسی آقایان است که آن را به میدان مسئولیت خود آورده اند.

بارها و بارها رهبر انقلاب از اتحاد و انسجام مسئولین و ثمرات آن برای ملت در جمع های خاص و عام به کارگزاران نصایحی داشته اند اما انگار این نصایح تاثیر گذار نبوده است.

وحدت قوا در هر كشوری به معنی هم‌افزایی آنها نسبت به همدیگر و نهایتاً هم‌افزایی ملی است. در كشوری كه با مبانی خاص معرفت‌شناختی و آرمان‌های الهی اداره می‌شود، وحدت قوا یك هم‌افزایی دینی نیز به شمار می‌آید. یعنی یك موقعیت‌های جدیدی نه‌تنها در عرصه‌ی نهادی و ملی، كه در عرصه‌ی آرمانی هم مد نظر قرار می‌گیرد. وقتی شرایط حساس می‌شود و دشمن شكست سیاست‌های خاص یك نظام سیاسی یا همه‌ی اركان یك نظام سیاسی را مد نظر دارد و فراتر از آن شكست یك آرمان بزرگ الهی را مد نظر دارد، این وحدت ضرورت بیشتری پیدا می‌كند. به تعبیر دیگر، وحدت قوا در هر كشوری و مخصوصاً در كشوری با آرمان‌های الهی فی‌نفسه بسیار مهم و ضروری است و در شرایط حساس، این ضرورت مضاعف می‌شود.

در نظام جمهوری اسلامی هیچ قوه‌ای بدون كمك قوای دیگر نمی‌تواند موفق باشد. ساختار حقوقی جمهوری اسلامی به گونه‌ای تنظیم شده كه نهادها از یك در هم تنیدگی برخوردارند و موفقیت یك بخش مستلزم همكاری بخش‌های دیگر است. رهبر معظم انقلاب در دیدار رمضانه دو سال گذشته فرمودند:«وحدت مسئولان يك فريضه مهم است و تعمد در بر هم زدن آن، خلاف شرع به شمار مي رود. »

اما این درگیری ها که نه تنها هم افزایی ندارد بلکه مسیر حرکت را کند می کند تنها مایه سرخوشی دشمنان را فراهم خواهد کرد. اینکه امروز کاخ سفید به خودش اجازه دهد در مورد مسائل داخلی ایران موضع گیری کند و بگوید:« همان طور که در ۳۶ ساعت گذشته دیده ایم، جای شک نیست که تحریم های اعمال شده ... همان طور که هدفشان بوده، به طور چشمگیری توانسته اند بر اقتصاد ایران تاثیر منفی بگذارند.» و مشکلاتی که سودجویان و دلالان در بازار ایران بوجود آورده اند را به حساب قدرت فشار تحریم های خودشان بگذارند و بگویند:« مردم ایران نظام را مقصر می داند»

اینکه فلان خبرنگار بیاید و به رئیس جمهور بی احترامی کند زشت است و البته اینکه رئیس جمهور هم به کس دیگری بی احترامی کند زشتی مضاعف دارد. اینکه بگوییم همه مقصرند و من بی تقصیر؛ خب ثمره این می شود که اگر کسی بخواهد دست در دست شما بدهد و کمکتان کند؛ دیگر این کار را نمی کند.

سیاه نمایی از جامعه خوب نیست و سفید نمایی صرف نیز حقیقت ندارد اما نکته اینجاست که تخریب یکدیگر کاری را جلو نمی برد.

شهردار بگوید: «اینقدر عمار بودن را به رخ هم نکشید؛ من هم موضع داشتم شما ندیدید و دارید تهمت می زنید و جو سازی می کنید»؛ احمدی نژاد هم بگوید: «بنده از جایی رد شدم که پر از درختان قدیمی بود که همه ‌آنها را برای خیابان کشی برداشتند ولی هیچ خبری منتشر نشد. امروز درباره هزینه‌کردها هیچ خبر و سؤالی مطرح نمی‌شود و معلوم است که اقدامات رسانه‌ها یکطرفه است و انگار کسی در کشور جز دولت ایراد ندارد.»

همه اینها در شرایطی است که رهبر معظم انقلاب بارها و بارها از جنگی که در آن قرار داریم گفته اند و هشدار داده اند که آنها می خواهند با جنگ روانی و اختلاف افکنی نظام را تضعیف کنند.

متاسفانه وحدت سران قوا خط قرمزی است که به راحتی از سوی آنها شکسته می شود و ترکش هایش را مردم تحمل می کنند. مسئولین ما باید بدانند جنگ های سیاسی آنها به قیمت چه تمام می شود و چه هزینه هایی برای نظام خواهد داشت!